Werken aan persoonlijke zingeving in een „helend klimaat”, daarvoor worden mensen uitgenodigd naar De Voorde, in Laag Zuthem (bij Zwolle), te komen. Om „het eeuwige” in jezelf te ontdekken, of „iets in je werk heilig te maken.” Om stress af te laten vloeien, of een burn-out te boven te komen, „op de adem van de stilte.”

De gebouwen staan gegroepeerd in de vorm van een klooster. „Ze hebben iets weg van een Amerikaanse campus”, zegt Paul Edauw, tot voor kort directeur. „Twee jaar geleden zijn we hier gekomen. Daarvoor was De Voorde in een klooster gehuisvest, in de buurt van Venlo. Een ideale gelegenheid om onze ideeën verder te ontwikkelen”, zegt hij, terugkijkend. „We hadden er contact met een liberale priester.”

Twee academische graden, scheikunde en MBA, verloochende Edauw om zich aan het project van de ziel te wijden. „Het is alweer acht jaar geleden dat ik bij DSM in Venlo helemaal vastliep. Ben gereformeerd opgevoed, en heb alles van de Bijbel meegekregen, maar het leefde niet zo in mij. Bij DSM ben ik helemaal opgebrand. Een retraite van veertig dagen in De Voorde betekende een wending in mijn leven. Het was een openbaring. Voor mij kwamen de bijbelteksten tot leven. Nu weet ik dat ik mijn bestaansrecht niet ontleen aan wat ik doe, maar aan wie ik ben. Denk je dat je activiteiten belangrijk zijn, dan moet je je telkens bewijzen. Aanvaard je je situatie zoals deze op je afkomt, zonder anders te willen, dan geeft dat rust.”

Initiatiefnemer van De Voorde is Marcel Derkse, die zijn ideeën ontwikkelde in een franciscaans klooster. Maar ook islamitische mystici vormen een inspiratiebron. Gaat het dus om een godsdienstig centrum? „Nee”, zegt Edauw, „wat niet betekent dat mensen persoonlijk niet religieus kunnen zijn. God, dat ben jezelf, jij en ik. God is geen persoon”, leert hij, evenals vele moderne theologen vandaag de dag doen. „Jíj bent het aangezicht van God. Wij willen mensen hier helpen het eeuwige in zichzelf te ontdekken.”

Derkse ontvouwde zijn ideeën in ”Zo vrij als een vlinder”, ”Uit vrije wil” en andere boeken. In het najaar komt ”De herberg van het hart” uit.

De Voorde biedt uiteenlopende programma’s aan. Je kunt er een zomerweek koken volgen, volgens ”la cuisine du coeur”, de keuken van het hart. „Hoe kun je liefde tastbaar in je voedsel tot uitdrukking laten komen? Hoe kun je de levenskracht in voedsel ten dienste maken van andere mensen? Er zijn nu vijftien mensen met dit programma bezig.” Optie is ook een weekje kappen in steen. „Het is op zich al een meditatieve ervaring om in steen vorm te geven.”

Een andere cursus gaat in op de betekenis van pijn. „Wij zien pijn en ziekte als aanleiding voor een vraag”, aldus Edauw. „Wat betekent pijn voor mij, wat kan ik ermee doen? Pijn willen we zo snel mogelijk achter ons laten, je wilt er een middel tegen zodat het voorbij is. Maar je kunt ook proberen het middel in de pijn zelf te zoeken. Pijn kan zelfs je vriend worden. Pijn, ik omhels je. Wat beteken je voor mij?”

We zitten in de rustieke tuin van De Voorde, onder het genot van een kop kruidenthee, in de Overijsselse zon. „Natuur is erg belangrijk voor ons, net als voor Franciscus van Assisi. De schoonheid van een bloem is een groot wonder. Hoe is het toch mogelijk?! Maar jij en ik zijn net zo wonderlijk als die bloem. In elk programma keert wel iets van de tuin terug. Als er iets hier en nu is, is het wel de natuur”, zegt Edauw, om zich heen gebarend. „Dichter bij God kun je niet komen. Als het stil is, kun je God horen. Het gras, de planten en de bomen, ze zijn er gewoon, en hebben een enorm absorberend vermogen om alle stress en spanning van mensen weg te nemen.”

De godgeleerde Voetius wist echter dat de natuur alleen onvoldoende is om tot rust te komen. „Als men in overschietende uren regelmatig de eenzaamheid opzoekt, moet dat gebeuren om te bidden, het goddelijke Woord te lezen en te mediteren”, schreef hij.

Derkse geeft leiding aan een retraite in de stille natuur, ver van het rumoer van de beschaafde wereld. Op een plaats met nauwelijks enige andere luxe dan water, veel frisse lucht en eenvoudige onderkomens.

De Voorde werkt volgens de zogeheten ”pulsarvisie”. Er is zelfs een driejarige opleiding tot ”pulsar”, iemand die leert „naar binnen te gaan en vervolgens weer naar buiten en dan weer naar binnen.” Zingeving op maat, zou Edauw het willen noemen. „Religieuze instellingen en kerken lijken niet meer te werken”, merkt hij.

Soms zit Edauw gewoon met mensen bijeen, zonder iets te „doen.” „Gewoon er zijn, met hen zitten, een muziekje draaien, mensen laten liggen en zo nodig omleggen. Zal ik je bril even aanpakken? Heb je een kussentje nodig? Een oudere man zegt: Ik kan me niet ontspannen. Dan zeg ik: Dan doe je het toch niet.”