De mannen stonden zwetend en zonder bovenkleding op de beelden, maar verkeren gezien de omstandigheden in goede conditie. „We konden blijheid en hoop in hun ogen zien”, aldus president Sebastian Pinera. In veel steden vierden duizenden mensen het goede nieuws. Automobilisten uitten hun vreugde door te claxonneren.

Reddingswerkers zochten sinds 5 augustus tevergeefs naar de vermiste werknemers van de San Josekopermijn bij de stad Copiapo in het noorden van Chili. Ze boorden naar open ruimten en vonden die ook. De arbeiders bevestigden briefjes aan de boor, waarin ze lieten weten dat ze allemaal in leven zijn.

Via de geboorde, 8 centimeter brede leiding zijn plastic capsules met voedsel, drinken, communicatieapparatuur en camera’s naar beneden gelaten. In het binnenste van de mijn bevinden zich watervoorraden en er is frisse lucht via ventilatieschachten. Wel is het in de ruimte waar de kompels zich bevinden meer dan 32 graden en zeer vochtig.

De reddingsdiensten boren in drie of vier maanden tijd de leiding uit tot een tunnel van 66 centimeter breed om de 33 één voor één naar boven te kunnen halen. In Chili werd al gespeculeerd over een mogelijke bevrijding van de mannen rond de kerstdagen.

De mijnwerkers beschikken overigens over behoorlijk wat bewegingsruimte. Een collega die niet vast kwam te zitten, zei maandag tegen journalisten dat 1,5 tot 1,8 kilometer gangenstelsel intact is gebleven. De mijnwerkers zouden beschikken over elektriciteit, die ze opwekken met behulp van vrachtwagenmotoren. Daardoor kunnen ze de ruimte zo nu en dan verlichten.

Het eerste geschreven teken van leven dat zondag naar boven kwam was een brief van een mijnwerker aan zijn vrouw. „Lieve Liliana, het gaat goed met me. Ik hoop hier snel uit te komen. Heb geduld en vertrouwen. Ik heb continu aan je gedacht”, schreef Mario Gomez.