Amsterdam is niet de eerste stad die de historische binnenstad op de lijst wil krijgen. Eerder werden onder meer Salzburg, Rome, Jeruzalem, Dubrovnik en Carcassonne toegevoegd. Al deze steden voldoen aan een aantal voorwaarden. Zo is het gebied van zogenoemde uitzonderlijke universele waarde. Ook moet het stadscentrum in goede staat zijn en moet de bescherming goed zijn geregeld.

De commissie kan ja, nee of misschien tegen een voordracht zeggen. Is een gebied eenmaal afgewezen, dan mag het nooit meer aanspraak maken op de bijzondere status. Luidt het oordeel van de commissie ‘misschien’, dan mag aan de voordracht geschaafd worden en overweegt Unesco het gebied later nog eens. Dat gebeurt dit jaar met het natuurgebied rond de Ngorongoro in Tanzania.

Een benoeming tot werelderfgoed hoeft niet voor altijd te zijn. Zou een bouwproject het aangezicht van de Amsterdamse grachtengordel besmeuren, dan kan dit gebied zonder pardon van de lijst worden geschrapt. Dat gebeurde vorig jaar met het Elbedal bij Dresden. Daar werd tot ongenoegen van Unesco een brug door de vallei gebouwd. Het was pas de tweede keer dat Unesco een erfgoed van de lijst haalde. Eerder gebeurde dat met een natuurgebied in Oman, toen de diersoort die men met de erfgoedstatus wilde beschermen, desondanks uitstierf.

De commissie buigt zich in Brazilië in totaal over 32 voordrachten. Daaronder bevinden zich zes natuurgebieden, 24 culturele locaties en twee gemengde locaties. Op de lijst met nominaties staat onder meer het Pacifische atol Bikini, waar in de jaren veertig nucleaire tests zijn uitgevoerd. Groot-Brittannië wil het gebied rond de voormalige woning van bioloog Charles Darwin op de lijst.

Inmiddels telt de werelderfgoedlijst 890 gebieden in 148 staten. De vergadering van de werelderfgoedcommissie duurt tot en met 3 augustus.