Wulff was de kandidaat van de regeringscoalitie van christendemocraten en liberalen onder leiding van bondskanselier Angela Merkel. Wulff bleef in de eerste twee rondes verwijderd van de absolute meerderheid. Hij trad meteen na zijn verkiezing af als premier van de deelstaat Nedersaksen. „Ik aanvaard mijn verkiezing buitengewoon graag en uit overtuiging”, aldus Wullf in een eerste toespraak nadat het resultaat bekend was gemaakt. Hij is met zijn 51 jaar de jongste president ooit van de Bondsrepubliek.

Door verdeeldheid binnen het regeringskamp van Merkel ontpopte zich de Bondsvergadering tot een van de langste in de geschiedenis van de Bondsrepubliek, meldden Duitse media. De winnaar was pas na ruim negen uur bekend. Meestal wordt een president in de eerste ronde, soms na twee rondes gekozen. Hij heeft daarvoor de absolute meerderheid nodig. Een derde ronde was tot nu toe alleen in 1969 en 1994 voorgekomen.

Het lang uitblijven van een nieuwe president werd vooral beschouwd als negatief signaal voor de regering van Merkel. Haar coalitie van christendemocraten (CDU/CSU) en liberalen (FDP) beschikte in de Bondsvergadering namelijk over een absolute meerderheid. De verkiezing van Wulff (CDU) had zo niet meer dan een formaliteit hoeven te zijn.

Blijkbaar waren niet alle 644 kiesvrouwen en -mannen van de coalitie bereid zich achter de kandidaat van Merkel te scharen. Wulff kreeg in de eerste ronde van de geheime stemming 23 stemmen te weinig om meteen gekozen te worden, in de tweede ronde acht. Waarnemers spraken over een afstraffing en „gele kaart” voor de christendemocraten en liberalen, die toch al moeizaam samenwerken. Opvallend was dat Wulff in de derde ronde wel een absolute meerderheid behaalde, hoewel dat toen geen vereiste meer was.

Belangrijkste rivaal van Wulff was de partijloze Joachim Gauck, die was voorgedragen door de oppositionele sociaaldemocraten (SPD) en Groenen. Hij kreeg in de derde ronde 494 gedelegeerden achter zich. Gauck had kunnen winnen met de steun van de partij Die Linke, maar die gaf haar gedelegeerden in de derde ronde het advies zich van stemming te onthouden. In de eerste twee rondes had de partij van ex-communisten uit de voormalige DDR en afvallige SPD’ers nog een eigen kandidaat opgesteld.

Gauck, die in de DDR streed voor burgerrechten, was voor de Linke blijkbaar uiteindelijk toch te omstreden. De leiding van Die Linke was tegen steun voor Gauck, maar bij de leden dacht menigeen daar anders over.