Ondanks de status als thuis van de Europese Unie, worstelt België al lang met verdeeldheid tussen de zes miljoen Nederlandssprekende en de 4,5 miljoen Franssprekende inwoners en tot nog toe was praten over de opdeling van het land voorbehouden aan extremisten. Maar voor Bart De Wever, voorzitter van de Nieuwe Vlaamse Alliantie (N-VA), is opdeling precies het streven. En wat ooit een fantasie van de politieke periferie was, wordt uit de mond van de man die wel eens de nieuwe premier zou kunnen worden, opeens een stuk waarschijnlijker.

De opdeling van België is een langgekoesterde wens van extreemrechts in Vlaanderen, het economisch dominante noorden, en een nachtmerriescenario voor het armere Franssprekende Wallonië. Vlaanderen heeft de helft minder werkloosheid en 25 procent meer inkomen per hoofd van de bevolking en Vlamingen klagen al tijden dat zij het leven van hun Franssprekende buren subsidiëren. Vlaanderen is over het algemeen conservatief en gericht op de vrije handel. De socialisten die Wallonië lang leidden hebben een reputatie van corruptie en slecht bestuur. De enige Franstalige partij die België wil opbreken is de zeer kleine extreemrechtse partij Front National, die Wallonië bij Frankrijk wil voegen.

De partij van De Wever staat momenteel op 26 procent van de stemmen, tegen slechts 3,2 procent in 2007. Het zou kunnen betekenen dat de N-VA de grootste partij wordt en daarmee het eerste recht krijgt een coalitie te vormen. Het is echter onwaarschijnlijk dat De Wever andere grote partijen meekrijgt in zijn voorstel België op te delen. Dat is de reden dat hij niet een directe opsplitsing wil, maar een geleidelijke en ordentelijke breuk voorstaat om de christen-democraten, de liberalen en de socialisten te straffen voor drie jaar politiek disfunctioneren, waardoor de economische crisis niet naar behoren kon worden aangepakt.

De Wever beschreef België dinsdag als een stilstaand land, met economische achterstand en verlamd door taalruzies en gebrek aan efficiëntie. Hij klaagde dat Vlaanderen elk jaar 11,3 miljard euro naar Wallonië sluist, maar er niets over het beleid te zeggen heeft. De Wever heeft het over een confederatie voor Vlaanderen en Wallonië -wellicht net als Servië en Montenegro- maar zwijgt over de monarchie of de hoofdstad van Vlaanderen. Nu is het Franssprekende Brussel de hoofdstad van zowel Vlaanderen als Wallonië. Uit een peiling onder Vlamingen is gebleken dat 32 procent algehele onafhankelijkheid wil, 17 procent een confederatie met Wallonië en 25 procent meer zelfbestuur binnen België.

„We zijn twee verschillende volkeren geworden", legt Jean-Marie Dedecker uit, leider van de Vlaamse partij met zijn naam. „We zijn sociaal en cultureel verdeeld. We lezen elkaars kranten niet. We kijken niet naar elkaars televisieprogramma’s." De Franstalige minister van financiën Didier Reynders meent dat de vraag die België moet beantwoorden, is ‘Willen we nog samenleven?’

Tot ver in de twintigste eeuw domineerden de Franstaligen het land, waarna Vlaanderen het stokje overnam. Sinds de jaren zeventig hebben de regio’s zelfbestuur op tal van gebieden, waaronder milieu, werkgelegenheid cultuur en sport.

slot

maw1817/bh/tw