Prof. Robert, hoogleraar zendingsgeschiedenis aan de Boston University School of Theology in de Verenigde Staten, sprak vanmorgen op Edinburgh 2010, de herdenking van de eerste wereldzendingsconferentie in 1910. Ze geldt als een autoriteit op het gebied van missiologie.

Prof. Robert gaf aan dat theologische, politieke en religieuze meningsverschillen de boodschap van Gods liefde en het heil door Jezus Christus niet in de weg mogen staan. Ze citeerde Openbaring 7:9-10, waarin de apostel Johannes een grote schare ziet die niemand tellen kan, uit alle naties, geslachten, volken en talen, die riep: „De zaligheid zij onze God, Die op de troon zit, en het Lam.”

Ook in 2010 hebben christenen de taak het Evangelie in heel de wereld te verkondigen, aldus de Amerikaanse hoogleraar. „Tijdens het leven van de mensen die in deze zaal zitten, heeft het christendom een van de grootste veranderingen ondergaan in zijn 2000-jarige geschiedenis. Het is nu een multicultureel geloof, met gelovigen uit ieder bewoond continent. Vandaag mogen we ons verheugen in Gods wereldwijde zending. Tegelijk mogen we bidden met de psalmist: „Hoe lang nog, o Heere, hoe lang?” Want het werk op aarde is nog niet klaar.”

Keerpunt

Prof. Robert gaf een overzicht van de zendingsgeschiedenis tussen 1910 tot nu. Volgens haar was de christelijke zending aan het begin van de jaren zeventig op sterven na dood. „Tot aan het einde der aarde resoneerde de zin: „Zendeling, ga naar huis.” In het Westen triomfeerde de secularisatie. Protestanten waren verdeeld over de vraag of zending nu bevrijding of evangelisatie betekende, en beide kampen claimden God aan hun zijde te hebben. Vandaag hebben we nog steeds te maken met de gevolgen van dergelijke polariserende zendingstheorieën en -praktijken.”

Prof. Robert ziet de val van het communisme in 1989 als een „symbolisch keerpunt” in de zendingsgeschiedenis. Christenen kregen weer oog voor de kerk als wereldwijde gemeenschap van gelovigen, verenigd in een gezamenlijk getuigenis.

Omdat de diversiteit onder christenen nog steeds groot is, moeten zij zich volgens haar blijven bezinnen op de wereldwijde zending. „Zelfs als we ons afvragen: „Hoe lang nog, o Heere, hoe lang?” verenigd in lofprijzing, dan omhelzen we in vertrouwen Gods missie.”

Op de conferentie Edinburgh 2010 zijn zo’n 300 afgevaardigden uit 60 landen aanwezig. In 1910 waren dat er ruim 900 meer. Ze behoorden allemaal tot protestantse zendingsorganisaties uit Noord-Amerika, Europa en de Europese koloniën en wilden het Evangelie in heel de niet-christelijke wereld verkondigen, zo mogelijk binnen één generatie.

Inmiddels is het zwaartepunt van het wereldwijde christendom verschoven van Europa en Noord-Amerika naar Afrika en Latijns-Amerika. Edinburgh 2010 is dan ook veel breder van opzet dan de eerste wereldzendingsconferentie. De 300 deelnemers zijn afkomstig uit protestantse, rooms-katholieke en orthodoxe kerken en zendingsorganisaties uit heel de wereld. Ze zullen zich tot zondag bezinnen op het thema ”Getuigen van Jezus Christus vandaag”. Het doel is ongewijzigd: samenwerking en zending bevorderen – maar niet van „het Westen naar de rest” maar van „overal naar iedereen.”

Denktanks

De afgelopen drie jaar hebben acht denktanks de conferentie voorbereid. Ze kozen negen thema’s, die volgens hen van belang zijn voor zending in de 21e eeuw. Zending onder andere godsdiensten bijvoorbeeld, maar ook theologisch onderwijs, kerkelijke eenheid, spiritualiteit en discipelschap.

Dit „studieproces”, waarbij zo veel mogelijk „regio’s in de wereld en theologische en confessionele perspectieven in de hedendaagse kerk” betrokken zijn, heeft bewust een open einde. Christenen moeten zich op zending blijven bezinnen.

Het voorlopige resultaat van het studieproces is deze week in bundelvorm verschenen. Volgens de opstellers zullen lokale kerken, netwerken en partnerschappen steeds belangrijker worden in de verspreiding van het Evangelie.