De voormalige Britse minister van Buitenlandse Zaken David Miliband gaat op kop om leider van de oppositiepartij te worden. De verwachting is dat hij degene is die het gaat opnemen tegen de coalitie van David Cameron en Nick Clegg, de leiders van de Conservatieven en de Liberaal-Democraten. Maar de broer van David, de drie jaar jongere Ed Miliband, kon nog wel eens zijn grote uitdager worden.De broers hebben eenzelfde kijk op politiek, maar Ed neigt meer naar de linkervleugel van de partij. Bovendien heeft Ed het partijmanifest van Labour geschreven en was hij in een eerdere regering minister van Energie en Klimaatverandering. „Ze liggen vreselijk dicht bij elkaar, van wat ik eruit kan opmaken”, aldus James Cronin, hoogleraar Britse geschiedenis aan het Boston College. Een race tussen de twee broers is volgens Cronin dan ook „fascinerend.”

Hoewel de verkiezing van de nieuwe leider lastig is, verzekerde David dat het geen aanleiding is voor een familievete. „Familie is het belangrijkste in het leven”, zei hij donderdag. „Geen van ons tweeën zou ook maar iets doen om de familie in opspraak te brengen.”

Sommigen zien de strijd om het partijleiderschap als een confrontatie die de voormalige leiders Tony Blair en Gordon Brown wisten te voorkomen. David Miliband wordt gezien als de erfgenaam van Blair en de strijdlustige voormalige minister van Onderwijs Ed Balls geldt als de favoriete kandidaat van Brown.

Balls staat bekend om zijn bruuske stijl en heeft de leiding genomen in de kritiek van Labour op de coalitie tussen Cameron en Clegg. Balls zei deze week dat zijn partij „een helder debat” over de nieuwe leider wil en dat hij dit debat „zeer serieus zal nemen.”

Ook Balls kan echter te maken krijgen met een onverwachte uitdager. Zijn vrouw en voormalig minister, Yvette Cooper, wordt gezien als een van de weinige vrouwen die Brown kunnen opvolgen. Hoewel ze woensdag zei dat ze zichzelf niet „op de voorgrond voor de topbaan wil plaatsen”, verwachten sommigen toch dat ze onder druk wordt gezet om zich als kandidaat te presenteren.

Voor het eerst sinds Tony Blair in 1994 aan het roer van de Labourpartij kwam te staan moet de partij snel reageren om de toekomst veilig te stellen. Er wordt gevreesd dat de nieuwe coalitie tussen de Conservatieven en de Lib-Dems de Labourpartij kan verwijzen naar de politieke wildernis. Bovendien moet de partij snel beslissen over de ideologische koers die zij wil varen. Blijft de partij bij het marktgerichte beleid zoals verdedigd door Blair, of gaat het in op de wereldwijde financiële crisis door een beslissende ruk naar de linkse wortels van de partij te maken?

De race voor de opvolging van Brown geeft de kiezers van Labour voor het eerst in zestien jaar de macht een nieuwe leider te kiezen. In 1994 sloot Brown een geheim pact en maakte hij plaats voor Blair. Vervolgens werd Brown zonder tegenstand de leider van de partij, nadat Blair in 2007 ontslag nam als minister-president.

De strijd die in 2007 werd gevoerd kan wellicht een voorproefje geven van wat de partij te wachten staat. In 2007 stonden de linkse traditionelen tegenover de meer marktgeoriënteerde leden. Uit deze strijd kwam als verrassende winnaar Harriet Harman uit de bus. Zij is nu de interim-voorzitter van Labour, maar heeft zich niet kandidaat gesteld als partijleider van Labour.

Wanneer de stemming precies gaat plaatsvinden is nog niet bekend, maar het resultaat van de stemming wordt naar verwachting op de jaarlijkse bijeenkomst van Labour, in september, bekendgemaakt.

David Miliband beloofde dat één Labourlid de moeilijke keus bespaard blijft. „Mijn moeder, die lid is van Labour, zal zich onthouden van stemming”, zo zei hij.