De Conservatieven van de kersverse Britse premier David Cameron gaan een coalitie vormen met de Liberaal–Democraten van Nick Clegg. Dat maakte Cameron dinsdagavond bekend in zijn eerste toespraak als regeringsleider voor de ambtswoning in Downing Street in Londen.

---

Hoewel zijn Conservatieve Partij bij de Lagerhuisverkiezingen winst had geboekt, was David Cameron er dagenlang niet zeker van dat hij de nieuwe Britse premier en de eerste Conservatieve regeringsleider sinds 1997 zou worden. Hij moest het initiatief aan premier Gordon Brown laten, omdat Camerons zege op 6 mei niet groot genoeg was meteen de macht op te eisen. Maar dinsdagavond kon Cameron eindelijk naar de koningin om premier te worden.

De grote verdienste van de 43–jarige Cameron is geweest dat hij de Conservatieve Partij na drie verkiezingsnederlagen weer in het centrum van het politieke spectrum wist te plaatsen. Wat zijn drang om te moderniseren betreft, is hij vergeleken met Tony Blair, die een frisse wind liet waaien door de zieltogende sociaaldemocraten.

Cameron is de zoon van een rijke beurshandelaar. Hij ging naar de eliteschool Eton en genoot zijn universitaire opleiding in Oxford.

Na zijn studie werkte Cameron als onderzoeker voor de Conservatieven en werd medewerker van Normant Lamont, die begin jaren negentig minister van Financiën was in de regering van John Major. De partij raakte in die periode steeds meer verzwakt door interne ruzies.

Na de machtsovername door Labour in 1997 begon een lange periode in de oppositie. De partij kende daarna veel wisselingen in het leiderschap. Pas met de komst van Cameron in 2005, die vier jaar eerder in het Lagerhuis was gekozen, kwam daar een einde aan. De levenslustige jongeling wist weer eenheid te brengen in de partij.

Hij nam afstand van het harde imago dat de partij onder Margaret Thatcher en Major in de jaren tachtig en negentig had opgebouwd. Hij legde meer nadruk op linkse thema’s als milieu en een nationale gezondheidszorg. Ook was hij een tegenstander van al te veel belastingverlagingen, waar zijn partij prat op gaat.

Toch verwijten critici Cameron dat hij te elitair is om de problemen van de gewone mensen te begrijpen. Ook dichten waarnemers hem een gebrek aan inhoud, ervaring en een duidelijke ideologie toe.

Het is aan premier Cameron om het tegendeel te bewijzen. Iets heeft de kersverse regeringsleider al aangetoond: dat hij een coalitieregering kan vormen. Alleen dat is voor Britse begrippen al uiterst ongebruikelijk.