Het Urmiameer, dat door Unesco wordt beschermd, is met 464.000 hectare de grootste binnenlandse watermassa in Iran. Het is een van de zoutste meren ter wereld en vormt een belangrijke habitat voor vogels en onderwaterleven.Volgens de universiteit van Urmia is de maximale diepte gedaald van 12 tot 6 meter. Dat is een gevolg van de droogte die er al dertien jaar heerst, maar ook van het waterbeheer. In de rivieren die het meer voeden, zijn twintig dammen gebouwd of in aanbouw. Er wordt ook water van de rivieren afgetapt als drinkwater of voor irrigatie.

Een direct gevolg daarvan is dat het water veel zouter wordt. Het zoutgehalte is volgens de plaatselijke overheid gestegen tot 340 gram per liter, ver boven het normale niveau, dat rond de 200 gram per liter schommelt.

Vervuiling vormt een derde bedreiging voor het ecosysteem. Het Urmiameer ligt midden in een belangrijke landbouw- en industriegebied en door een gebrek aan controle wordt veel afvalwater rechtstreeks in het meer geloosd.

Vorige maand voerden milieuverenigingen actie op een nieuwe, 130 kilometer lange verbindingsweg doorheen het meer. De weg kan volgens de actievoerders de spreekwoordelijke druppel zijn voor het unieke ecosysteem.

De Iraanse president Ahmadinejad heeft na de protesten laten weten dat er water uit een andere regio naar het meer geloodst zal worden. Hij stelt ook voor om pijpleidingen onder de dam aan te leggen om meer circulatie mogelijk te maken tussen de twee delen van het meer.

Voor de milieuactivisten staat het Urmiameer echter symbool voor een groter probleem: dat in Iran grote projecten zoals dammen, wegen en havens worden aangevat zonder eerst de milieueffecten grondig te onderzoeken.