„Hebben jullie wel eens van Gaza gehoord?” De meeste vwo 3-leerlingen op het Van Lodenstein College in Barneveld knikken instemmend op de vraag van Noam Bedein (27). „Weet iemand waar Sderot ligt?” Geen idee. „Weten jullie dat er de afgelopen jaren maar liefst 8000 raketten op mijn woonplaats zijn afgeschoten?” Niemand steekt zijn vinger op.„Dat bedoel ik dus”, zegt Bedein na afloop van zijn presentatie. „Het idee dat veel mensen hebben van de toestand in en rond Gaza wordt vrijwel volledig bepaald door beelden van stenengooiende Palestijnse kinderen die oog in oog met een Israëlische tank staan. En door verhalen over verwoestingen die ons leger in Gaza heeft aangericht. Ook onder christenen kom ik dat helaas steeds meer tegen.”

Bedein wil graag de andere kant van het verhaal laten horen. Daarom richtte hij vier jaar geleden een persbureautje op dat nieuws brengt uit de westelijke Negev, waar veel dorpen jarenlang onder Palestijns vuur lagen. Het initiatief was zo succesvol dat de Israëlische regering Bedein vorig jaar naar Genève stuurde om te getuigen voor de commissie-Gold­stone, die onderzoek deed naar vermeende Israëlische oorlogs­misdaden in de Gazastrook.

Hoewel er het afgelopen jaar gemiddeld nog maar één raket per dag op Sderot werd afgeschoten, beheerst de angst voor nieuwe aanvallen het dagelijks leven in het woestijnstadje nog altijd volledig, zegt Bedein. „Onze kinderen krijgen elke dag hun portie kalmeringsmiddelen. Als we gaan douchen, blijft er iemand bij de deur staan, omdat je onder het stromende water het luchtalarm niet hoort. Als de sirene gaat, sleurt die persoon je de badkamer uit, of je nu aangekleed bent of niet.”

Slechts vijftien seconden hebben de inwoners van Sderot om zich naar een schuilkelder te begeven. Bedein toont een filmpje van zo’n situatie. Terwijl de sirene loeit, klinkt telkens naargeestig ”tseva adom, tseva adom” (kleur rood, kleur rood). In de schuilkelder tellen de kinderen de seconden hardop af. Na de ”nul” beginnen ze heel hard te zingen, om het geluid van de inslag maar niet te horen.

„Zelfs in het buitenland beheerst de angst je leven”, zegt Bedein. „Als ik op Schiphol de luidspreker hoor klikken, maak ik me al klaar om dekking te zoeken.” Als even later de schoolbel gaat, veert Bedein eveneens meteen op.

De voortdurende angst trekt diepe sporen in de psyche van de inwoners van Sderot, vooral bij kinderen, betoogt Bedein. „De kinderen plaatsen alles in het perspectief van die angst. Laatst werd op school gevraagd waarom een slak een huisje heeft. Natuurlijk om het beest tegen raketaanvallen te beschermen, was hun antwoord.”

Hoewel er sinds begin vorig jaar een wapenstilstand tussen Israël en de radicaalislamitische Hamasbeweging van kracht is, maakt Noam Bedein zich grote zorgen over de nabije toekomst. „Hamas heeft onlangs een raket getest die een bereik van 60 kilometer heeft. Daarmee zijn de terroristen in staat Tel Aviv te treffen. Denk je eens in als dat gebeurt. Tot op heden woonden 1 miljoen Israëliërs binnen het bereik van de projectielen van Hamas. Met deze nieuwe Iraanse raketten stijgt dat aantal aanzienlijk en loopt heel Centraal-Israël gevaar.”

De Israëlische regering heeft het afgelopen jaar een half miljard sjekel (100 miljoen euro) besteed aan het bouwen van nieuwe schuilkelders en het versterken van openbare gebouwen in Sderot. Maar ook dat is op termijn niet voldoende, weet Bedein. „De explosieve kracht van de raketten neemt steeds verder toe. Over de scholen en kinderverblijven hebben we nu dikke betonnen overkappingen gemaakt. Maar die zijn eigenlijk alleen tegen de relatief ‘lichte’ Qassamraketten bestand.”

Het is niet alleen het nieuwe wapentuig van Hamas dat Bedein zorgen baart. Vooral de activiteiten van Iran zitten hem dwars. „De afgelopen twee jaar heeft Hamas met hulp van Iran 100.000 kinderen een militair trainingskamp laten doorlopen. Iedereen praat over het atoomprogramma van Iran. En natuurlijk is dat een ernstige dreiging. Maar het gevaar schuilt vooral in de ideologie van Iran. De bekende Amerikaanse Midden-Oostenkenner Bernard Lewis heeft eens gezegd dat de radicale islam erger is dan het nazisme en het communisme bij elkaar. Er komen wat dat betreft duistere krachten op. Het jaar 2010 wordt een zeer kritiek jaar voor Israël.”

„Het probleem voor Israël is ook dat conflicten vandaag de dag in toenemende mate niet meer met tanks, maar in de moderne media worden uitgevochten”, vervolgt Bedein. „Militair gezien zijn wij prima in staat om onze mensen te beschermen. Maar misleidende informatie en leugens bestrijden, is een vrijwel onmogelijke opgave.”