Het is een wat merkwaardige gewaarwording: uit zo veel verschillende landen samengekomen om te spreken over de vraag hoe we de wereld om ons heen kunnen bereiken… en dan is die wereld niet eens te zíén! Achter gesloten deuren spreken we met elkaar over die wereld. Ik zal er niet te veel achter zoeken.Nee, dat zal ik niet doen; daar is ook geen reden voor. Integendeel. Want al kunnen we de buitenwereld letterlijk niet zien, via de verschillende lezingen is heel duidelijk dat we de wereld om ons heen niet uit het oog verliezen, maar zelfs steeds beter in beeld zoeken te krijgen.

Vandaag lag de nadruk op twee zaken: de vraag hoe gereformeerde opleidingen de verander(en)de Europese situatie moeten verwerken in hun opleiding van voorgangers, en het werk van kerkplanting.

Om bij dat laatste te beginnen: aan het begin van de dag kregen we een presentatie van wat er in Europa zoal gebeurt op het gebied van kerkplanting vanuit de deelnemende gereformeerde kerken. Opvallend was dat met name in het Verenigd Koninkrijk en in ons eigen land dergelijke projecten opgezet worden.

Nu zit er ongetwijfeld een vertekening in dat beeld, want het bleek dat er ook in andere landen wel projecten zijn waarvan men vergeten heeft ze te melden. Een andere factor is ongetwijfeld dat de gereformeerde kerken in veel landen om ons heen eenvoudigweg te kleine kracht hebben om dergelijke projecten uit te voeren.

Dat er ondertussen in zulke projecten indrukwekkende dingen gebeuren, bleek tijdens de presentatie van evangelist Jurjen ten Brinke, die in Amsterdam-Noord sinds vier jaar bezig is. Moslims bekeren zich tot Christus, kinderen worden bereikt met het Evangelie – en dat alles doordat de kerk de mensen van de buurt weet aan te spreken in de eigen taal.

Bij deze projecten van kerkplanting komt men met allerlei vragen in aanraking die om theologische doordenking vragen. Vanochtend gaf ds. Richard Pratt in zijn tweede lezing zijn visie op de opleiding van voorgangers. Wat hem betreft zou de kerk bij de toelating van jongeren tot de dienst veel breder moeten zijn in de criteria. Nu wordt naar zijn waarneming vooral gelet op de wetenschappelijke vaardigheden van de aankomende predikant, maar waarom niet –in gehoorzaamheid aan Titus 1– gelet op het gezin dat hij heeft, op zijn gastvrijheid en op de vraag hoeveel hij geleden heeft om Christus’ wil?

In een zeer interessante forumdiscussie gingen dr. Stefan Paas en ds. David Robertson in gesprek over de bruikbaarheid van de gereformeerde theologie voor de zendingscontext waar de Europese kerken zich vandaag in bevinden. De gereformeerde theologie is ontstaan als een theologie waarmee de eigen positie tegenover andere christenen werd gemarkeerd. De bruikbaarheid in het gesprek met niet-christenen is daarom niet vanzelfsprekend. Maar juist de gereformeerde theologie heeft het in zich om voor de vragen die vandaag spelen veel te betekenen. Al zal een van de belangrijkste leerstukken, namelijk het ”ecclesia reformata semper reformanda” (een gereformeerde kerk moet altijd weer gereformeerd worden), daarbij wel meer moeten zijn dan een pro-memoriepost. Dat is wel duidelijk.

Ds. C. C. den Hertog is christelijk gereformeerd predikant te Surhuisterveen. Namens het zendingsdeputaatschap van de Christelijke Gereformeerde Kerken woont hij de European Conference of Reformed Churches in Edinburgh bij.