„Steeds somberder geluiden bij regiokrant”
Over de toekomst van de regionale journalistiek heeft hij grote zorgen. Rimmer Mulder, die zich recent boog over de toestand van de pers in Nederland: „Sommige hoofdredacteuren geven toe dat ze door gebrek aan mankracht tekortschieten in de verslaggeving.”
„Ik hoor bij regionale kranten steeds somberder geluiden”, zegt Mulder, tot voor kort hoofdredacteur van de Leeuwarder Courant. Hij maakte deel uit van de commissie onder leiding van oud-CDA-leider Brinkman, die vorig jaar voor toenmalig minister Plasterk (Cultuur) de Nederlandse journalistiek onder de loep nam.Doordat (regionale) kranten in Nederland de afgelopen jaren fors sneden in hun personeelsbestand komen ze minder toe aan het kritisch volgen van lokale en regionale autoriteiten, stelt Mulder. Hij noemt onder meer regio’s in Overijssel, Gelderland, Utrecht, Noord-Brabant en Zeeland. „Het aantal professionele journalisten in de regio is de afgelopen jaren afgenomen. Dat is niet goed voor de kwaliteit van het openbare debat.”
Ook bij ‘zijn’ Leeuwarder Courant staat de regionale verslaggeving onder druk. „We mogen ons nog gelukkig prijzen dat recent niet ingrijpend is gesneden in het aantal verslaggevers in de regio. Het gaat om twee mensen minder op een totaal van ruim veertig regioverslaggevers. Maar de vraag is of er weer een bezuinigingsronde komt.”
Willen journalisten de overheid kritisch volgen, dan is meer nodig dan het verslaan van raadsvergaderingen, benadrukt Mulder, die jarenlang voorzitter was van het college van hoofdredacteuren van regionale GPD-kranten. „Maak ook een praatje met een wethouder of de burgemeester. Werk aan een netwerk, bouw kennis en kunde op. Lees zelf rapporten. Dan maak je een ander, beter bericht dan wanneer je een persbericht van de gemeentevoorlichting gebruikt.”
Als verslaggevers de tijd krijgen om zaken uit te zoeken, werpt dat vruchten af, stelt Mulder. Hij noemt een voorbeeld uit eigen gelederen. „Het Friese provinciehuis werd totaal verbouwd. Dat betekende dat het provinciale apparaat elders moest worden ondergebracht. Een goede Statenverslaggever kwam erachter dat er gesjoemeld was met regelgeving. Dat leidde ertoe dat er drie gedeputeerden opstapten en een topambtenaar vertrok. De overheid zou eigen fouten zelf niet openbaar hebben gemaakt.”
Twijfels heeft Mulder bij de stap van de gemeente Renswoude om een betaalde journaliste in te huren die verslagen maakt van raads- en commissievergaderingen, zoals recent in het nieuws was. De gemeente nam dat besluit omdat journalisten zich niet lieten zien bij de vergaderingen. Volgens de gemeente worden de artikelen van de ingehuurde verslaggever alleen op feitelijke onjuistheden gecheckt. Mulder: „Op zich vind ik het een goed initiatief dat de gemeente burgers wil informeren. Maar je zou als journalist meer moeten doen dan alleen de raadsvergaderingen volgen, je moet ook de wandelgangen in. Ik heb twijfels bij de onafhankelijkheid van een door de gemeente betaalde journalist. Kan die nog steeds schrijven wat hij wil als bijvoorbeeld de positie van de burgemeester of wethouder in het geding is?”
Kunnen bloggers, twitteraars en burgerjournalisten verslaggevers in de regio vervangen? „Zij vormen een hulpmiddel, geen vervanging. Een professionele journalist kan informatie beter opdiepen, op zijn waarde schatten en presenteren.
Bij bijdragen van bijvoorbeeld bloggers vraag ik me vaak af: Hoe subjectief is dit? Zit hier een actiegroep achter?”
