Het pakt anders uit dan vooraf door hem was voorzien. De Belg debuteert aan het hoofd van wat heet de Europese Raad. Hij wil in alle rust eens een morgen en een middag met de regeringsaanvoerders van gedachten wisselen over een nieuwe strategie om ons werelddeel in de periode tot 2020 in economisch opzicht vooruit te helpen.Zelfs de locatie heeft hij ervoor aangepast. Hij ontvangt het gezelschap niet in het Justus Lipsiusgebouw, de zakelijke vergaderbunker aan het Schumanplein, waar tot dusver dit soort bijeenkomsten plaatsvonden, maar in de even verderop gelegen ruim honderd jaar oude, statige Solvay Bibliotheek, in het Leopoldspark. Alleen de politieke leiders zelf mogen daar aanschuiven. Helpers weg. Alles moet bijdragen tot een sfeer die garantie biedt op een informele, openhartige bespreking.

De werkelijkheid op de financiële markten dwingt echter tot een gewijzigde agenda. Zij vereist eerst een crisisberaad om de toenemende spanningen binnen de muntunie te pareren. Het beoogde conclaaf kan pas aanvangen nadat een oplossing is gevonden voor de problemen rond de euro.

Het decor is winters: vrieskou, een straffe wind, miezerig, een laagje sneeuw. Het begin van de top wordt verschoven van half tien naar twaalf uur, omdat als gevolg van de weersomstandigheden dan pas iedereen aanwezig zal kunnen zijn, zo luidt een officiële mededeling.

De tijd wordt ondertussen nuttig besteed. De voornaamste spelers zitten al met elkaar aan tafel: Van Rompuy, Barroso, Merkel, Sarkozy, Brown, voorzitter Juncker van de eurogroep, premier Papandreou van Griekenland en president Trichet van de Europese Centrale Bank. De ministers van Financiën hebben woensdag via een telefonische conferentie reeds voorbereidende werkzaamheden verricht.

De deelnemers aan het overleg in kleine kring beseffen wat er van hen wordt gevraagd. De druk is groot. Beleggers, speculanten, analisten en handelaren in de financiële sector kijken als het ware over hun schouders mee. Zij eisen duidelijkheid.

Op de beurzen en op de valutamarkten heerst al wekenlang onrust over Griekenland, vrees dat de overheid daar op enig moment niet meer aan de rente- en aflossingsverplichtingen over de torenhoge schuld kan voldoen. Als er geen hulp komt voor de zuidelijke lidstaat, dreigt die het vertrouwen volledig te verliezen, met mogelijk een olievlekwerking naar andere landen binnen de eurozone.

De echte zaken worden toch in Justus Lipsius gedaan. Daar zijn Van Rompuy en zijn gevolg neergestreken. Bij de Solvay Bibliotheek wordt ondertussen de rode loper nog even goed gelegd. Een dame gaat er voor alle zekerheid nog een keer met de stofzuiger overheen. Vanaf half twaalf arriveren de regeringsleiders die geen directe bemoeienis hebben met het spoedberaad. Zij moeten voorlopig wachten.

Tegen één uur verlaten de hoofdrolspelers Justus Lipsius. Zij spoeden zich naar de Solvay Bibliotheek. Zij geven blijk van opluchting en melden dat er een akkoord is.

Korte tijd later verschijnt Van Rompuy, met Barroso aan zijn zijde, in de buitenlucht voor de camera’s om een verklaring voor te lezen die de euro in rusiger vaarwater moet brengen. De kop is eraf voor hem. Hij heeft zich, gedwongen door de omstandigheden, meteen voluit in de schijnwerpers geplaatst.