Dr. Plaisier gaat in zijn artikel in op de commotie die er is ontstaan over uitlatingen van de Zeeuwse predikant ds. K. Hendrikse in zijn boek ”Geloven in een God die niet bestaat”. Verleden week besloot de protestantse classis Zierikzee geen tuchtprocedure te beginnen tegen de uitspraken van ds. Hendrikse dat God niet bestaat, maar „gebeurt.” Deze opvattingen zouden niet zo’n gewicht hebben dat ze de fundamenten van de kerk aantasten, oordeelde de classis op grond van een verslag van regionale visitatoren.Dit besluit van de classis Zierikzee betekent volgens dr. Plaisier niet dat de kerk de opvatting „dat God niet bestaat” accepteert. „Wij geloven in God. Wie dat niet doet, stelt zich buiten het belijden van de kerk. Daarmee verlaat je de kerk.”

Dr. Plaisier meent dat de opvattingen van ds. Hendrikse „niet houdbaar zijn”, maar hij ziet ze wel als aanleiding om nader na te denken en te spreken over de vraag: „Wie is God?”

De generale synode van de PKN buigt zich in november over het onderwerp ”het spreken over God”. Volgens dr. Plaisier is dat bedoeld om te komen „tot een handreiking over dit spreken. Dit voorstel tot een handreiking zal mede bedoeld zijn om richtinggevend te zijn in de opdracht God ter sprake te brengen.”

Volgens dr. Plaisier is deze handreiking ook bedoeld „als vorm van belijdend spreken over God.” Hij verwijst in dit verband naar de nota ”Jezus Christus, onze Heer en Verlosser” die de toenmalige triosynode aannam na een discussie naar aanleiding van de opvattingen van prof. C. J. den Heyer over Jezus Christus. „Dat was een geëigende weg om als kerk te spreken over Christus en om „te weerleggen wat haar belijden weerspreekt.” Waarom zou dat in dit geval niet kunnen?”

Volgens de scriba van de PKN is het kerkelijke spreken ook een vorm van leertucht. „De zaak van de leertucht gaat verder en is daarom breder dan het veroordelen van een predikant.”

In het vandaag verschenen nummer van De Waarheidsvriend, het weekblad van de Gereformeerde Bond in de PKN, roept ds. M. A. Kuijt het synodebestuur op een helder geluid te laten horen „waaruit blijkt dat er in de Protestantse Kerk wel degelijk grenzen liggen.” De predikant noemt het „beschamend” te moeten constateren dat het kerkordeartikel waarin de PKN stelt dat geweerd wordt wat het belijden van de kerk weerspreekt, nauwelijks functioneert.