Volgens Docters van Leeuwen zijn de onderliggende problemen niet weggenomen. „Nu konden we het nog betalen, maar wat als er over drie jaar weer zo’n crisis komt? Let op uw zaak, het is niet zo dat het ernstigste achter ons is." Zolang er in elk geval op Europese schaal, niet iets fundamenteel wordt veranderd, „moeten we ernstig rekening houden met een herhaling van de crisis".Docters van Leeuwen noemde als belangrijkste oorzaak voor de crisis de ‘frivoliteit’ van wetgeving en toezicht in de Verenigde Staten. Mensen konden daar zonder veel problemen eindeloos schulden aangaan.

De Europese landen en ook Nederland hadden daarover harder bij de Amerikanen aan de bel moeten trekken, gaf Docters van Leeuwen toe. „Maar als we het in Nederland allemaal goed hadden gedaan, had dat voor de ernst van de crisis niet uitgemaakt."

Volgens Docters van Leeuwen waren risico’s wel in kaart gebracht in modellen, maar daarin stond elk risico op zich. Hij vergeleek elk risico met een rund. Wat er zou gebeuren als een hele kudde runderen op hol zou slaan, kon niemand voorspellen. „Moet je dan alle risico’s optellen, vermenigvuldigen of tot de macht verheffen?"

Hij gaf toe dat hij zelf sterker had moeten aandringen op een snelle invoering in de wet van regels voor financiële tussenpersonen. „Het had de crisis niet tegengehouden, maar dan waren er wel minder mensen gedupeerd geraakt."

Docters van Leeuwen zei dat de AFM onder zijn leiding niet heeft gefaald. De toezichthouder zocht de grenzen van de wet op en bracht zo veel mogelijk zaken voor de rechter. Er werd bij DSB Bank zelfs aan ‘mysterie-shopping’ gedaan. Medewerkers van AFM deden zich voor als klant. DSB beklaagde zich daarover bij de Ombudsman.

Nederland had volgens Docters geen last van een ‘race to the bottom’ waarin regels steeds verder werden versoepeld omdat bedrijven dreigden anders naar een ander land te verkassen. „Er werd wel gedreigd en dan zeiden wij: veel succes. Er is er niet één weggelopen."