De 50-jarige Christa W., eigenaresse van een café in Saarbrücken, is naar voren gekomen als de belangrijkste van twaalf verdachten die ervan worden beschuldigd Pascal seksueel te hebben misbruikt en te hebben vermoord. De politie vermoedt dat de in september 2001 verdwenen jongen begraven ligt in een grindgroeve bij de Franse grens, maar wacht met een opgraving tot de vorst uit de grond is.

De politie kwam op het spoor van de beweerde pedofiele praktijken van Christa W. en de andere verdachten, allen klanten van haar café, nadat in haar huis pornografisch materiaal was gevonden. Drie van de misbruikte kinderen zijn geïdentificeerd, maar de politie heeft aanwijzingen dat er nog veel meer zijn.

Achteraf is gebleken dat de jeugdzorg in Saarbrücken al vanaf 1999 tientallen klachten over Christa W. heeft ontvangen in verband met een van haar pleegkinderen, maar dat daar weinig of niets aan gedaan is. Tegen een van de jeugdwerkers is inmiddels een onderzoek gaande wegens medeplichtigheid aan het toebrengen van lichamelijk letsel.

De politie begon de verdwijning van Pascal pas als een misdrijf te beschouwen toen een van de voormalige pleegkinderen van Christa W., de nu 8-jarige Bernhard, eind vorig jaar vertelde vanaf zijn derde jaar regelmatig in de opslagruimte van het café te zijn misbruikt door W. en haar klanten. De jongen werd in januari 2001 bij een ander gezin geplaatst nadat een broer van W. had gezegd dat hij als drugskoerier was gebruikt.

Het schandaal heeft tot grote ontsteltenis geleid bij het Duitse publiek. Volgens groepen die zich inzetten voor de rechten van kinderen loopt Duitsland ver achter bij andere landen in het signaleren van seksueel misbruik. De Süddeutsche Zeitung vroeg zich af hoe Christa W. zo lang onopgemerkt had kunnen blijven. „Was het omdat zij een lekenrechter was en daardoor een respectabele indruk maak- te?”

Het weekblad Der Spiegel zei ook te hebben vernomen dat W. de politie nu en dan van informatie voorzag over kleine criminelen die bij haar in de zaak kwamen. De politie zei dat zij geen officiële tipgeefster was, maar gaf toe dat rechercheurs in voorkomende gevallen gebruik kunnen hebben gemaakt van haar diensten. Andere media berichtten dat er in de zomer van 2001 een anonieme klacht was binnengekomen dat in W.’s café drugs en gestolen goederen werden verhandeld.