Dat betekent een forse tegenslag voor met name Gerhard Schröder, die bij zijn aantreden als bondskanselier in 1998 naar het voorbeeld van het Nederlandse poldermodel deze vorm van topoverleg introduceerde.

Schröder stelde na afloop van de beraadslagingen dat de posities van vakbonden en werkgevers relatief ver uit elkaar liggen, maar dat snel handelen niettemin absoluut noodzakelijk is. De regering zal daarom op 14 maart een ”economisch hervormingsprogramma voor Duitsland” aan het parlement voorleggen. De regering heeft daarbij in tegenstelling tot de vakbonden en werkgeversorganisaties het algemeen belang voor ogen, aldus Schröder.

Het overleg met de sociale partners zal intussen op een andere manier worden voortgezet, kondigde Schröder aan. Minister Wolfgang Clement (Economische Zaken) gaat apart praten met de vakbonden en de werkgevers. Deze aanpak moet leiden tot een lijst met gemeenschappelijke punten, waarover eventueel alsnog gezamenlijk kan worden overlegd.

Werkgeversvoorzitter Michael Rogowski van het Verbond van de Duitse Industrie zei na afloop van het overleg dat het ’Verbond voor Werk’ tussen regering, werkgevers en vakbonden in zijn huidige vorm niet zal worden voortgezet. „De stemming was niet zoals men zich dat van partners voorstelt die samen de problemen willen oplossen”, zei hij.