Zolang er schepen langs de Somalische kust varen en de opbrengsten het risico overstijgen, is er piraterij. Daarmee is de problematiek volgens de econoom Ali tot de kern teruggebracht. „Zoals elke handel, kan ook de Somalische piraterij in puur economische termen verklaard worden”, zegt hij.Ali’s stelling lijkt ondersteund te worden door een rapport van de Amerikaanse denktank RAND uit 2008, waarin geconcludeerd wordt dat de belangrijkste factor achter de herleving van de piraterij een enorme toename van commercieel maritiem verkeer was. Momenteel varen er jaarlijks ongeveer 20.000 schepen door de Golf van Aden.

De hoogleraar aan de Amerikaanse Niagara Universiteit benadrukt dat Somalische piraten wei-nig te verliezen hebben en veel meer te winnen. Het land is toneel van chaos en armoede. „Het risico maakt niet uit. Het is minder gevaarlijk dan leven in een door oorlog verscheurd Mogadishu”, stelde hij in een lezing voor de Nederlands-Somalische organisaties Nedsom, Puntland en OTP.

Volgens Ali verdient een doorsnee-Somaliër rond de 450 euro per jaar, terwijl zelfs de minst vangende piraat bijna zeventien keer zo veel binnenhaalt met één enkele kaping: zo’n 7300 euro. Een simpele baan is daarmee nog niet voldoende om potentiële piraten thuis te houden.

Hoewel ieder schip dat langs Somalië vaart het risico loopt gekaapt te worden, verleggen de meeste reders de route niet. Omvaren om de Kaap bij Zuid-Afrika kost twintig dagen en ruim 7 ton aan extra brandstofkosten. In 2008 werd 0,2 procent van de passerende schepen bij Somalië succesvol gekaapt. Het risico is uiteindelijk dus beperkt.

Ali stelt dat het geen enkele zin heeft naar een militaire oplossing te zoeken. De enige oplossing is subiet weigeren losgeld te betalen. Anders zullen de ‘prijzen’ wellicht blijven stijgen. Het gemiddelde losgeld ligt inmiddels honderd keer hoger dan in 2005. Nu lopen de bedragen op tot ruim 2 miljoen dollar.

refdag.nl/3vandaag.