Moskou heeft het oog laten vallen op een zogenaamd Mistral helikoptervliegdekschip, waarvan de Franse marine er nu zelf twee in gebruik heeft en de bouw van een derde in volle gang is. De hypermoderne Mistral heeft plaats voor 16 aanvals- en landingshelikopters, 900 manschappen, vier conventionele landingsvaartuigen, twee hovercraftvaartuigen en 40 tanks. Het vaartuig kan voldoende voorraden meenemen om het 45 dagen op zee uit te houden – meer dan voldoende dus voor korte afstanden zoals van de Krim naar Georgië.Dat Rusland nu dicht bij de aankoop van een supermodern oorlogsschip uit een NAVO-land is, geeft niet alleen aan hoe slecht het er met de Russische defensie-industrie zelf voorstaat. Alle prachtige moderniseringsplannen ten spijt is het land de laatste twintig jaar nauwelijks in staat gebleken die industrie op te stuwen in de vaart der volkeren. In werkelijkheid zijn de bedrijven zo verouderd dat men noodgedwongen de wereldmarkt moest opzoeken.

Het Mistralvliegdekschip zou de eerste grote aankoop zijn uit een NAVO-land, waarbij het tevens de bedoeling is dat er nog een viertal zal worden gebouwd onder Franse licentie, gedeeltelijk in Frankrijk en grotendeels in Rusland zelf. Wat deze deal nog opmerkelijker maakt, is dat de Russen openlijk hebben verklaard dit vaartuig goed te kunnen gebruiken in een eventueel nieuw conflict met Georgië. Zo liet de bevelhebber van de Russische marine, admiraal Vladimir Vysotski, enkele maanden geleden weten, dat „een schip als dit het onze Zwarte Zeevloot in het conflict van augustus afgelopen jaar (tegen Georgië, AB) mogelijk zou hebben gemaakt zijn missie in 40 minuten te volbrengen, niet in 26 uur die we toen nodig hadden (om de Russische troepen aan land te brengen, AB).”

Desondanks maken de Fransen er geen geheim van dat deze wapendeal bijna rond is. Ruim een maand geleden liet de Franse minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner in Moskou weten dat hij hoopte dat Rusland heel spoedig dit „geweldige, fantastische” oorlogsvaartuig zou verkrijgen nadat de laatste zouden worden afgerond. Ook zijn collega van Defensie, Hervé Morin, toonde zijn blijdschap over het Russische plan de Mistral aan te schaffen. Het behoeft natuurlijk geen verbazing te wekken dat de betrokken scheepswerf in Frankrijk zit te springen om nieuwe opdrachten omdat er anders ontslagen gaan vallen. Politiek verkoopt Frankrijk de deal als onderdeel van een „strategisch partnerschap” met de Russen. Waarschuwingen, zelfs vanuit Frankrijk zelf, dat het verschaffen van offensieve wapens aan een land dat nog maar kortgeleden stukken grondgebied van een buurland heeft bezet, worden door Parijs in de wind geslagen.

Het Franse beleid staat recht tegenover de politiek van de VS, een ander belangrijk NAVO-land. In plaats van Rusland de middelen te verschaffen om effectiever oorlog te voeren, proberen de VS de Georgiërs zo veel mogelijk te helpen zichzelf te verdedigen tegen mogelijke agressie van andere landen (lees: Rusland). Dat de Russen daar niet blij mee zijn, bleek eind vorige week nog, toen de Russische vertegenwoordiger bij de NAVO, Dmitri Rogozin, het Amerikaanse beleid jegens Georgië stevig op de korrel nam. „Niemand heeft het idee opgegeven om Georgië te gebruiken als tegenwicht tegenover Rusland. (…) In de Kaukasus veroorzaakt Georgië ons kiespijn en hoofdpijn.”

De Russen schijnen zich vooral zorgen te maken over de voortgaande militaire samenwerking tussen de VS en Georgië, ook met het oog op het Georgische streven op den duur lid te worden van de NAVO. Geregeld vinden er in Georgië gezamenlijke militaire oefeningen plaats, waarvan de laatste nog vorige maand plaatshad. De VS hebben Georgië ook steun toegezegd op het gebied van militaire planning en training. Officieel hebben deze oefeningen ten doel de Georgiërs voor te bereiden op hun militaire missie in Afghanistan, maar dat wordt in Moskou niet geslikt. Zoals Rogozin zei: „We maken ons zorgen over alle militaire activiteiten nabij de Russische grenzen, vooral als er Amerikaanse militairen bij zijn betrokken.” Volgens waarnemers bezorgt vooral de vrees voor een permanente Amerikaanse militaire aanwezigheid in Georgië de Russen nachtmerries, omdat dat de Russische handelingsvrijheid in hun ‘achtertuin’ ernstig zou belemmeren. Wat dat betreft is het voor de Russen met de Fransen heel wat beter kersen eten. Of dat goed is voor de onderlinge samenhang binnen de NAVO is natuurlijk maar de vraag.