Obama is niet de eerste Amerikaanse president die het jaarlijkse diner van de Human Rights Campaign (HRC), de grootste belangenorganisatie van homo’s, lesbiennes en transseksuelen in de Verenigde Staten, bijwoonde. Bill Clinton schoof in 1997 bij HRC aan tafel.Afgezien van de nodige flauwe humor, benadrukte Clinton destijds vooral dat hij als president niet al te veel voor de homobeweging kon doen. „Geen enkele president kan jullie rechten verschaffen. Volgens onze idealen en onze geschiedenis zijn die onvervreemdbaar en verankerd in onze Constitutie. Op grond van mijn eed als president en op grond van de last van onze geschiedenis heb ik de plicht om die rechten te bewaken.”

Wel maakte Clinton duidelijk dat gelijkberechtiging van alle Amerikanen wat hem betreft de norm is. „Heel Amerika verliest als vooroordelen en discriminatie de hoop verstikken en de potentie van individuen ontkennen. Heel Amerika verliest als iemand vanwege zijn seksuele oriëntatie een baan niet kan krijgen of zijn baan verliest. Homo zijn, zo moest ik laatst denken, heeft niets te maken met het vermogen om een jaarverslag te lezen, een gebroken bot te zetten of een bougie te vervangen.”

Anno 2009 gaat Barack Obama een forse stap verder. Afgelopen zaterdag gaf hij tijdens zijn toespraak tot HRC toe dat homoactivisten voor een voortdurend gevecht staan. Maar, zo stelde hij zijn gehoor gerust, „ik sta naast jullie in deze strijd.”

Ongenoegen

Obama stond al langere tijd onder druk om zijn sympathie aan de homobeweging te betuigen. Tijdens zijn verkiezingscampagne had hij zich als een „sterk voorvechter” van homorechten gepresenteerd. Verder dan het benoemen van enkele homoseksuelen op hoge posten in de ambtenarij kwam het Amerikaanse staatshoofd echter niet. Tot ongenoegen van de homolobby, die het Witte Huis herhaaldelijk maande beloften in daden om te zetten.

Obama greep afgelopen zaterdag dan ook aan om de homobeweging een fors hart onder de riem te steken. „Dit was een historische avond, waarop we de volledige steun en toewijding van de president van de Verenigde Staten hebben gevoeld. Dit is ongehoord”, aldus Joe Salmonese, voorzitter van Human Rights Campaign.

Dat de woorden van Obama historisch zijn, beaamt ook Albert Mohler, rector van het Southern Baptist Theological Seminary in Louisville. Hoewel de president concreet alleen toezegde het verbod op uitkomen voor homoseksualiteit in het leger te zullen opheffen, deed hij nog een serie zeer vergaande aanvullende beloften, aldus Mohler.

Zo zegde Obama toe zich te zullen inspannen voor gelijkberechtiging van werknemers, ongeacht hun seksuele oriëntatie. Ook heeft hij van alle federale instanties „gevorderd” dat zij „zo veel mogelijk federale voordelen aan homoseksuele, lesbische en transseksuele gezinnen toekennen.” De president riep het Congres verder op de Defense of Marriage Act –een wet die het huwelijk als een verbintenis tussen man en vrouw bestempelt– te herroepen.

De afgelopen dertig jaar is er volgens Obama op het gebied van homorechten veel verbeterd, maar er is nog een wereld te winnen, aldus de president, die tijdens zijn toespraak van afgelopen zaterdag niet onder stoelen of banken stak dat hij weinig opheeft met traditionele opvattingen over huwelijk en gezin. „Er zijn nog altijd medeburgers, misschien wel je buurman of een dierbare, goede en fatsoenlijke mensen, die vasthouden aan ouderwetse en achterhaalde argumenten. Die nog steeds jullie gezinnen niet op dezelfde manier kunnen beschouwen als hun eigen gezinnen. Die jullie de rechten ontzeggen die de meeste Amerikanen als een gegeven beschouwen. Dat is pijnlijk en hartverscheurend.”

Ongehoorde belofte

Hoewel deze uitspraken van Obama al zeer vergaand waren, legt Albert Mohler de vinger bij een specifieke passage uit de speech van het staatshoofd. „Het meest opmerkelijke deel van zijn toespraak bevatte een werkelijk ongehoorde belofte. De president vertelde zijn gehoor dat zijn verwachting is dat, als men later op de jaren van zijn presidentschap terug zal kijken, men een tijdperk zal zien waarin we een einde hebben gemaakt aan de discriminatie van homo’s en lesbiennes.”

Om te vervolgen: „U zult een tijdperk zien waarin we als natie eindelijk erkennen dat relaties tussen twee mannen of twee vrouwen net zo echt en bewonderenswaardig zijn als de relatie tussen een man en een vrouw.”

Mohler: „Deze woorden betekenen een morele revolutie die veel verder gaat dan wat enige andere president ooit heeft beloofd of uitgesproken. President Obama heeft zijn regering publiekelijk verantwoordelijk gesteld om niet alleen de Defense of Marriage Act te herroepen, maar ook om te erkennen dat relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht net zo echt en bewonderenswaardig zijn als de verbintenis tussen man en vrouw.”

„Het is vrijwel onmogelijk om je een verdergaande belofte voor te stellen dan deze”, vervolgt Mohler. „De aanwezigen op het jaarlijkse diner van de Human Rights Campaign hebben gehoord dat de president van de Verenigde Staten deze ongehoorde toezegging deed. Maar heeft de rest van Amerika wel geluisterd?”

Dat de Amerikanen luisteren, mag genoegzaam uit de opiniepeilingen blijken. Kort na zijn aantreden kon Barack Obama nog op de steun van bijna 70 procent van de Amerikanen voor zijn beleid rekenen. Inmiddels zweeft hij in de statistieken rond de 50 procent. Vooral bij religieus rechts in de Verenigde Staten heeft de president het danig verbruid. Daar moet Obama het doen met een schrale 40 procent, met uitschieters naar beneden als het gaat om zijn omstreden plannen voor de hervorming van de gezondheidszorg en zijn uitspraken over homorechten.

Tsaren

Een commentator van het rechtse tv-station FoxNews heeft zijn conclusies al getrokken. „Het Amerikaanse volk heeft zijn vertrouwen in deze president verloren. Eindelijk heeft men door dat Barack Obama weliswaar een uitstekende campagnevoerder is, maar niet de juiste papieren en ervaring heeft om president te zijn. Zijn gebrek aan ervaring, gekoppeld aan een beperkte carrière in de Senaat heeft geresulteerd in een regering die het regeren overlaat aan een door Democraten beheerst Congres en een handjevol tsaren, die geen gekozen functionarissen zijn en ook geen verantwoording aan het parlement verschuldigd zijn.”

Een tweede termijn als president kan Obama dan ook wel vergeten, aldus de commentator. „Barack Obama en zijn regering zijn veel te progressief voor dit land, dat geworteld is in de principes van individualisme. De bereidheid van president Obama om de reikwijdte van zijn regering ten koste te laten gaan van de individuele keuzevrijheid heeft zich tegen hem gekeerd en zal ervoor zorgen dat hij slechts één ambtstermijn zal uitzitten.”