Marie Britz vertelt hoe het studentenpastoraat hier werkt. Dat is anders dan in Nederland, waar de universiteitssteden vrije studentengemeenten met eigen pastors, los van de plaatselijke kerkelijke gemeenten, hebben. Ik doel nu met name op de Protestantse Kerk. We kennen ook, zoals op de CHE, studentenpastors die in dienst van de school hun werk doen. Dat gebeurt ook los van de kerk(en). In Stellenbosch kiezen ze voor een andere weg, zoals sommige niet-PKN-kerken op kleine schaal in Nederland ook doen.De plaatselijke kerkelijke gemeente vangt de studenten van haar eigen kerk op. Zij worden geïntegreerd in de gewone gemeente. Let wel: in Stellenbosch gaat dat om vele honderden studenten tegelijk. De kerk investeert in het aanstellen van studentenpastors. De studenten krijgen eigen jaargroepen. Er zijn veel activiteiten, bijvoorbeeld samen eten op zondag. Ze worden ingeschakeld voor het gewone kerkenwerk, bijvoorbeeld voor het diaconale werk onder arme Afrikanen. Ze draaien mee op Bijbelkringen.

Elke student krijgt vier pastorale begeleidingsgesprekken per jaar, zo nodig meer. De studenten krijgen op verzoek van de synode nog meer begeleiding, om hen door een eventuele geloofscrisis heen te leiden. Voor oefening in leiderschap worden ze nu al ingeschakeld op leidinggevende posities in de kerk van Stellenbosch.

De studenten komen met velen naar de kerkdiensten. Speciaal voor hen is elke zondag een van de gewone kerkdiensten qua vormgeving meer eigentijds. De preek is echter niet anders dan in de niet-aangepaste dienst. Hier zit visie achter. Dit is investeren in de toekomst van de kerk!

Dit is de vierde aflevering in een serie van vijf artikelen over het bezoek van twee CHE-docenten aan Zuid-Afrika. Zaterdag het laatste deel.