De 33-jarige vrouw zegt dat zij uit medeleven met haar patiënten heeft gehandeld die zij uit hun lijden wilde verlossen. Het is het eerste proces van dit soort in Frankrijk. Malèvre kan levenslang krijgen.

De zaak kwam in juli 1998 aan het licht. In het begin werd de verpleegster gesteund door Franse voorstanders van euthanasie. Die namen afstand van haar toen de families van meerdere slachtoffers verklaarden dat deze geen doodswens hadden geuit.

Psychiaters die Malèvre hebben onderzocht, stelden een „morbide fascinatie door ziekte” vast. Ondanks het feit dat zij aan ’persoonlijkheidsstoornissen’ lijdt, zou de verpleegster precies hebben geweten wat zij deed.

Tijdens haar voorarrest zei Malèvre dat zij een dertigtal zieken had gedood. In haar boek Mes aveux (Mijn bekentenissen) dat in maart 1999 verscheen, geeft zij echter slechts drie gevallen toe, evenals een „dodelijke vergissing”.

Volgens de advocaat van de nabestaanden, Olivier Morice, gaat het in de zaak niet om euthanasie. Hij ziet Malèvre meer als een seriemoordenares dan als een verpleegster vol medelijden.

Malèvres advocaat, Charles Libman, ziet de verpleegster als „een jonge vrouw vol edelmoed, open voor de anderen”.

Malèvre kreeg van haar collega’s in het ziekenhuis van Mantes-la-Jolie vlakbij Parijs de bijnaam „engel des doods”. Zij mag haar beroep niet meer uitoefenen en werkt nu als secretaresse in een fabriek. Zij blijft tijdens het proces op vrije voeten.