Sljivancanin werd vorige week in hoger beroep veroordeeld voor medeplichtigheid aan de moord op circa tweehonderd Kroaten na de val van de stad Vukovar in 1991. In eerste aanleg was hij op dat punt nog vrijgesproken. Ook verhoogden de rechters de strafmaat van vijf naar zeventien jaar. Dat gebeurde met de kleinst mogelijke meerderheid van drie van de vijf rechters.Een van de ’dissidente’ rechters is oud–president Fausto Pocar van het tribunaal. De Italiaan vindt dat het bewijs voor moord en de nieuwe strafmaat aan een nieuwe kamer van eerste aanleg hadden moeten worden voorgelegd, zodat er nog een beroepsmogelijkheid was geweest. Dat tegen een veroordeling hoger beroep mogelijk moet zijn, is vastgelegd in het VN–verdrag over burgerlijke en politieke rechten.

Als Sljivancanin door een Nederlands gerechtshof was veroordeeld, had hij nog naar de Hoge Raad of naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens kunnen stappen. Het VN–tribunaal staat echter deze mogelijkheden om een zaak aan een hogere rechter voor te leggen, niet toe.

Bij eerdere gelegenheden heeft de Kamer van Beroep van het tribunaal belangrijke vragen wel terugverwezen naar een kamer van eerste aanleg zodat er opnieuw een beroepsmogelijkheid was. De verdediging van Sljivancanin heeft de indruk dat dat deze keer niet is gebeurd omdat het tribunaal van de VN–Veiligheidsraad spoedig moet sluiten. „De Kamer van Beroep lijkt aan de sluitingsstrategie van het tribunaal voorrang te hebben gegeven boven de fundamentele rechten van Veselin Sljivancanin", aldus de advocaten Novak Lukic (Servië) en Stéphane Bourgon (Canada).