De National Prayer Day wordt in de Verenigde Staten al gehouden sinds president Truman deze in 1952 instelde. Begin jaren tachtig stelde president Reagan de biddag vast op de eerste donderdag van mei.De National Prayer Task Force coördineert jaarlijks de activiteiten die op die dag plaatsvinden, zoals bijeenkomsten in kerken. Vanouds zijn vooral orthodoxe protestanten actief op deze dag. President George W. Bush was de laatste jaren gewend leden van deze werkgroep en de leider, Shirley Dobson, op het Witte Huis uit te nodigen. Na een korte toespraak van Bush gingen diverse mensen voor in gebed.

Deze werkwijze kon rekenen op veel sympathie onder behoudende christenen. Shirley Dobson bijvoorbeeld is de vrouw van James Dobson, een van de belangrijkste evangelicale leiders in Amerika.

Tegelijk kreeg de president veel kritiek dat hij hiermee de nationale biddag claimde voor het christelijk geloof, terwijl in Amerika vele religies worden aangehangen. De organisatie Freedom From Religion heeft nog steeds een rechtszaak lopen om deelname van de president hieraan te dwarsbomen.

Aller ogen waren dit jaar gericht op de nieuwe president Obama. Hij koos ervoor alleen een verklaring uit te brengen waarin hij oproept tot gebed. Toen duidelijk werd dat er geen uitnodiging van het Witte Huis zou komen, toonde Dobson zich „teleurgesteld” over „het gebrek aan deelname” van de president. „In deze belangrijke fase van onze nationale geschiedenis hadden we gehoopt dat de president duidelijker het belang van gebed zou inzien”, aldus Dobson.

In zijn verklaring riep president Obama het Amerikaanse volk ertoe op te leven volgens de „gouden regel, die alle grote religies samenbindt”, namelijk: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.

„Ik roep alle Amerikanen op te danken voor onze vrijheden en zegeningen en te vragen voor Gods blijvende leiding, genade en bescherming voor dit land dat we liefhebben”, aldus Obama in zijn verklaring.