Het was destijds het bloedigste incindent in zijn soort en het meest uitgebreid op de televisie weergegeven. Een van de ooggetuigen, Andrew Robinson, heeft een film gemaakt over de ervaringen van overlevenden, April Showers, die komende week op bescheiden schaal uitkomt.Het is niet de enige gedramatiseerde film over de gebeurtenissen in de zuidwestelijke voorstad van Denver. De Amerikaanse documentairemaker Michael Moore lanceerde in 2002 aan de hand van het drama een felle aanval op het veelal legale wapenbezit in de Verenigde Staten met zijn film Bowling for Columbine. Harris en Klebold gingen bowlen voor ze amok maakten op hun school.

In 2003 kwam filmmaker Gus Van Sant met de film Elephant, die ook over een schietpartij op een school gaat. Ben Coccio’s Zero Day uit hetzelfde jaar gaat over de voorbereidingen van een paar scholieren voor hun bloedbad op school.

Over de beweegredenen van de daders is snel en veel gespeculeerd. Tegenwoordig blijkt er volgens het dagblad USA–Today maar weinig te kloppen van de oorspronkelijke verhalen. Harris en Klebold behoorden niet zoals verkondigd tot een introvert clubje gekleed in regenjassen, ze werden niet gepest op school en ze hadden het niet speciaal gemunt op zwarten of gelovigen en evenmin op geselecteerde ’vijanden’. Harris had wel een – mislukt – plan om de hele school in een klap op te blazen, volgens Dave Cullen, de schrijver van het boek Columbine die zich op de toedracht heeft gestort. Cullen ziet in Harris de drijvende kracht achter het drama.

De Amerikaanse geheime dienst en het ministerie van Onderwijs hebben drie jaar na het drama onderzoek gedaan naar scholieren die met vuurwapens op school schieten. Ze keken naar ruim veertig schutters. Er is volgens de conclusies niets dat ze allemaal gemeen hebben. De meesten, 63 procent, hadden geen opzienbarende problemen thuis of op school. Toch voelde 70 procent zich miskend, vervolgd, aangevallen of gepest.