Ook al zijn het landelijke verkiezingen, ze zullen toch vooral een regionaal karakter hebben. De christelijke minderheid in de deelstaat Orissa houdt om die reden haar hart vast.Tot 13 mei zullen de Indiërs in fasen naar de stembus gaan. Zo wordt in de inwonerrijke deelstaat Uttar Pradesh in vijf fasen gestemd. In Bihar gebeurt dat tot 7 mei in vier fasen. In Tamil Nadu kunnen burgers alleen op 13 mei stemmen.

De twee grootste landelijke partijen, de radicaalhindoeïstische Bharatiya Janata Partij (BJP) en het seculiere Congres, hebben de afgelopen jaren sterk aan invloed verloren aan regionale partijen die het al in veel Indiase deelstaten voor het zeggen hebben. Geen van de twee zal dan ook op eigen houtje een meerderheid in het 545 zetels tellende parlement kunnen bemachtigen. Ze zullen daarom allianties met regionale partijen moeten aangaan. Dat was al te merken aan de campagnethema’s in de afgelopen weken. Regionale partijen hadden immers niet zozeer landelijke thema’s als de bestrijding van terrorisme (na de aanslagen van november 2008 in Bombay een voor de hand liggend thema) of de gevolgen van de financiële crisis als inzet, maar ze behartigden vooral lokale belangen en –wat kwalijker is– ze speelden in op onderbuikgevoelens bij burgers.

In de deelstaat Orissa kreeg dat de afgelopen weken een bijzonder kwalijke kant toen daar Ashok Sahu, kandidaat namens de BJP, de haat tegen christenen opnieuw aanwakkerde. In het district Kandhamal kwamen vorig jaar bijna veertig christenen om, nadat ze ervan waren beschuldigd de dood van Swami Saraswati op hun geweten te hebben. Saraswati was de leider van de Vishwa Hindu Parishad (VHP), een militante tak van de BJP. Zeker 25.000 christenen moesten hun huizen ontvluchten toen radicale hindoes hen belaagden. Ruim 3000 van hen zitten nog altijd in vluchtelingenkampen.

Ashok Sahu, zo meldde de website van de protestantse kerk van India deze week, hield begin deze maand een verkiezings­toespraak waarin hij de kerk andermaal beschuldigde van gedwongen bekeringen en waarin hij opriep christenen opnieuw aan te pakken. Vrijdag protesteerden vertegenwoordigers van Citizens for Justice, een Indiase niet-gouvernementele organisatie (ngo), per brief bij de landelijke verkiezingscommissie in New Delhi tegen „de haat en intimidatie” die de BJP-campagne in Kandhmal uitstraalde. Hun protest was niet aan dovemansoren gericht. Sahu werd dinsdag vanwege zijn opruiende taal opgepakt.

Intussen gaan hindoenationalisten ook elders door met het spelen van de godsdienstige kaart. Zo hebben ze zich nadrukkelijk geschaard achter Vatun Gandhi, BJP-kandidaat in de deelstaat Uttar Pradesh, en nota bene familie van de Gandhi’s, die binnen Congres aan het roer staan. Vatun werd via een uitgelekte tape betrapt op ophitsende taal tegen moslims en zit daarvoor gevangen. De BJP schildert hem af als martelaar en slacht­offer van moslims en hoopt op die manier stemmen te trekken.

Of de BJP op die manier de opmars van regionale partijen richting New Delhi kan stuiten, blijft de vraag. De leiders van deze partijen hebben sterk aan zelf­bewustzijn gewonnen en doen de komende weken een gooi naar het nationale leiderschap. Een van de prominentste kandidaten is Kumari Mayawati, leidster van de Bahujan Samaj Party (BSP), de partij van de kastelozen (de laagste sociale groep in India). Welke partij er ook als sterkste uit de bus gaat komen, het uiteindelijke resultaat zal een coalitie van partijen zijn. Net als in de afgelopen vijf jaar, toen Congres een coalitie van maar liefst twaalf partijen om zich heen verzamelde. Voor het land is die politieke veelkleurigheid niet goed. Het had de afgelopen jaren tot gevolg dat premier Manmohan Singh nauwelijks daadkrachtig beleid kon voeren.