SDRM is een mechanisme om de schulden van landen die tegen een faillissement aankijken te herschikken en eventueel te bevriezen.

De private schuldeisers lijken vastbesloten om de faillissementsprocedure te begraven. Het voorstel -een laattijdig antwoord van het IMF op het feitelijke bankroet van Argentinië eind vorig jaar- bestaat uit twee luiken. Enerzijds is er een voorstel om een speciale clausule op te nemen in obligaties. Met collectieveactieclausules kan een meerderheid van de schuldeisers beslissen over de herstructurering van schulden. Dan kan de heronderhandeling van de schuld niet worden tegengewerkt door een minderheid van de obligatiehouders.

Anderzijds stelt het IMF voor om een onafhankelijk internationaal orgaan op te richten dat moet bemiddelen tussen een land dat echt failliet is en de schuldeisers. Dat orgaan zou onder meer een tijdelijke bevriezing van de interim-betalingen kunnen afkondigen. Ann Krueger, de nummer twee van het IMF en de geestelijke moeder van SDRM, haalde haar mosterd voor het idee bij de faillissementsregelingen voor privé-bedrijven in de VS.

Vorige maand stuurde het Institute of International Finance (IIF), een organisatie die de meer dan honderd particuliere financiële instellingen vertegenwoordigt, een mededeling de wereld in dat het mechanisme „inherente tekortkomingen” heeft die de wereldeconomie zullen verzwakken en de kapitaalstroom naar ontwikkelingslanden zal afremmen. „Op geen enkel punt kan het voorstel zo gewijzigd worden dat het SDRM aanvaardbaar wordt”, zo luidt het oordeel van de particuliere kredietsector.

De groepen die de mededeling onderschrijven zijn onder meer de Emerging Markets Creditors Association, een lobbygroep voor rechten van schuldeisers, de Securities Industry Association en de Bond Market Association. Volgens de lobbygroepen is de lancering van het voorstel er mede voor verantwoordelijk dat de stroom van privé-kapitaal naar ontwikkelingslanden op een historisch dieptepunt zit. De groepen eisen dat de ministers van Financiën van de G-10, de landen die het IMF grotendeels controleren, hun steun intrekken voor het voorstel van Ann Krueger.

Het verzet van de particuliere sector is enkel gericht tegen het tweede luik van het voorstel, de oprichting van een internationaal orgaan voor schuldbemiddeling. Met het idee over de collectieveactieclausule gaat de sector in principe akkoord. Wat er uit de bus komt, zal blijken op de lentevergaderingen van de Wereldbank en het IMF in april 2003. Als de faillissementsregeling er komt, zal dat waarschijnlijk niet voor 2006 zijn.