Senida Becirovic was nog een baby toen een Servische soldaat haar in mei 1992 aantrof in een afgebrand huis in het door Serviërs verwoeste dorp Caparde. Haar vader kon niet op tijd terugkeren omdat hij onderwijzer was in de verderop gelegen stad Tuzla, aldus het Rode Kruis.Toen de man later terugkeerde bij zijn afgebrande woning, dacht hij dat zijn vrouw en kinderen waren omgebracht, zoals andere dorpelingen, blijkt uit onderzoek. In werkelijkheid werd het meisje in 1993 geadopteerd door een Servisch echtpaar.

Zivka en Zivan Jankovic in Belgrado voedden het meisje christelijk op. Ze kreeg de naam Mila Jankovics, omdat haar echte identiteit onbekend was. Omdat het echtpaar arm en oud was, kwam het meisje in 2006 als tiener weer in een kindertehuis terecht.

Met steun van het Servische Rode Kruis begon ze een twee jaar durende zoektocht naar haar biologische vader. Na een DNA-onderzoek werd ze herenigd met haar nu in Duits-land woonachtige vader. Hij raakte gewond tijdens de oorlog, maar kon Bosnië ontvluchten.

„Het is niet te geloven dat dit waarheid is geworden”, zegt Muhamed Becirovic, die zijn dochter inmiddels in Belgrado heeft opgezocht.

Onduidelijk is waar Senida’s moeder, een oudere zus en vier andere familieleden zijn. Hun lichamen zijn nooit gevonden. Becirovic zegt te hebben gehuild van vreugde over zijn dochter, maar ook van verdriet over de verdwenen familieleden.

De nu 17-jarige Sedina heeft de plaatselijke autoriteiten gevraagd haar naam te schrappen van een oorlogsmonument voor vermiste en omgekomen mensen. Ook heeft ze haar oude naam officieel teruggekregen.

Toch heeft Senida gemengde gevoelens over het vinden van haar biologische vader. Ze houdt van haar pleegouders. „Ik ben blij, maar mijn vader is nog een vreemde voor me. Hij kan niet in de plaats komen van mijn pleegouders.”

Senida leeft nu tussen twee werelden. Voelt ze zich nu weer Senida Becirovic of toch nog Mila Jankovics? Sommige moslims in Bosnië vinden dat ze haar vader en zijn moslimnaam moet vergeten omdat ze als baby werd gedoopt volgens de Servisch-orthodoxe traditie. Als ze naar Bosnië terugkeert, zullen ook Serviërs haar als een ondankbare verrader zien.

De wonden van het verleden zijn niet geheeld in een regio waar ruzie over etnische en religieuze achtergronden tot oorlogen leiden. „Ik ben gelukkig, maar ook verdrietig”, zegt Sedina. „Ik heb zo’veel vragen, maar geen antwoorden. Ik heb kracht nodig om door deze moeilijke periode te komen.”

Volgens het Rode Kruis worden nog zeker 17.000 mensen vermist sinds de Bosnische oorlog van 1992 tot 1995. Senida is voor zover bekend de eerste vermiste persoon die levend werd teruggevonden, verzucht Rode Kruismedewerker Safet Sahmanovic.