De voormalige politica was zeer kritisch over het apartheidsregime (1948-1990) in een tijd waarin dat dat ongebruikelijk was voor blanken. Ze was tweemaal genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Mensenrechtenorganisaties over de hele wereld prezen haar werkzaamheden. In 1989 benoemde de Britse koningin Elizabeth II haar tot erecommandeur in de Orde van het Britse Rijk. Ze kreeg eredoctoraten van onder meer de universiteiten van Oxford en Harvard.Op 7 november 1917 werd Suzman geboren in Germiston in Gauteng als dochter van immigranten uit Litouwen. In 1937 trouwde ze met Moses Meyer Suzman die een van de belangrijkste artsen van Zuid-Afrika werd. Ze kregen twee dochters. Helen Suzman studeerde en doceerde aan de Witwatersrand Universiteit.

Na de verkiezingen van 1948 werd ze actief in de politiek. In dat jaar kwam de Nationale Partij met haar rigide apartheidsstandpunten aan de macht. In 1952 kwam ze voor het eerst in het parlement voor de Verenigde Partij en later voor de liberale Progressieve Partij, die ze in 1959 mede oprichtte. Dertien jaar lang was de joodse Suzman de enige parlementariër die het apartheidsregime openlijk veroordeelde en opkwam voor de zwarte meerderheid in het land. Regelmatig bezocht ze Nelson Mandela toen die nog vastzat op Robbeneiland.

Door haar verzet tegen internationale sancties tegen Zuid-Afrika, nam een deel van haar vrienden binnen de antiapartheidsbeweging afstand van haar. Volgens Suzman zou de zwarte bevolking alleen maar lijden onder zo’n embargo en zou de raciale scheiding niet verdwijnen door het land te isoleren.

Suzman kampte de laatste jaren met gezondheidsproblemen. Volgens haar dochter Frances Jowell is ze vreedzaam gestorven in haar huis in Johannesburg.