Samuel is als aidswerker werkzaam in de Zuid-Indiase staat Tamil Nadu, waar zo’n 62 miljoen mensen wonen. Van hen is ongeveer 0,34 procent besmet. Samuel was deze week te gast op een conferentie over aids van de christelijke ontwikkelingsorganisaties ICCO, Kerk in Aktie en Prisma in Lunteren. Centrale vraag daar was hoe christelijke organisaties hun aidspreventiewerk kunnen verbeteren.Samuel zegt dat er in zijn land al een hoop ten goede verbeterd is. „Er is nog altijd een zekere stigmatisering van mensen met aids, ook door de eigen familie. Toch is aids een integraal onderdeel van de gewone gezondheidszorg geworden en daarmee is het geaccepteerd. Mensen weten daardoor ook duidelijk waar ze terechtkunnen. Bovendien zijn er overal in het land groepen waar hiv-positieve mensen bij elkaar komen.”

Er kan echter nog veel verbeterd worden, zegt hij. „Aids is niet alleen een medisch, maar zeker ook een sociaal probleem. De sociale problematiek gaat aan de medische vooraf. In India stijgt een man bijvoorbeeld in aanzien wanneer hij er veel meisjes op nahoudt. De vrouw is er om haar man te plezieren en zo veel mogelijk kinderen te baren.” De kerk en christelijke organisaties kunnen volgens hem een belangrijke rol spelen in het brengen van een ander perspectief op seksualiteit, dat uitgaat van de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Via zondagsscholen, catechese en kinderkampen ziet Samuel voldoende mogelijkheden om deze waarden al vroeg over te brengen.

De Indiase arts Shalini Ninan, ook aanwezig in Lunteren en werkzaam in een ziekenhuis in het midden van India, zegt niet de indruk te hebben dat er veel verschil zit in de houding tegenover aids tussen hindoes (82 procent), moslims (12 procent) en christenen (3 procent) in India. Wel is het zo dat er relatief meer besmettingen voorkomen in staten in het noordoosten, waar veel christenen wonen. Volgens Ninan komt dit niet zozeer door een andere seksuele moraal, als wel door het gebruik van drugs, waarbij besmetting via vieze naalden wordt overgebracht. „De bevolking in het noorden is arm en zoekt daarom haar toevlucht in drugs”, zegt ze.

In India zijn medicijnen voor hiv-patiënten vrij verkrijgbaar, maar ze moeten wel bij de mensen kunnen aankomen. „Sommige mensen moeten honderden kilometers reizen voor hun medicijnen”, aldus Ninan. „Ze besteden hun hele vermogen aan de reis naar het ziekenhuis. Daarom is het belangrijk dat er meer klinieken komen.”

Ninan zegt dat er ook meer aandacht moet komen voor aidsvoorlichting aan de families van slachtoffers. „Families weigeren soms mee te betalen aan de zorg voor een ziek familielid. Kerken en niet-gouvernementele organisaties kunnen een belangrijke rol spelen om het perspectief ten goede te veranderen. In goede ’thuiszorg’ voor aidspatiënten ligt de toekomst.”