Dat blijkt uit het onderzoek ”Wachtstandpunten”, dat de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad (CG-Raad) maandag presenteerde. Het onderzoek weerspreekt eerdere uitlatingen van staatssecretaris Ross van Volksgezondheid. Zij beweerde dat de wachtlijsten voor gehandicapten krimpen.

Ook Zorgverzekeraars Nederland gaf vorige week echter aan dat de wachtlijsten voor de gehandicaptenzorg nog steeds groeien. Met name gehandicapten die buiten de traditionele, langdurige opname in instellingen zorg zoeken, zijn de klos. Kort verblijf in een instelling, dagbehandeling en dagbegeleiding zijn nog altijd schaarse goederen.

CDA-kamerlid Van Oerle zegde maandag toe dat ze dinsdagavond tijdens de behandeling van de begroting van Volksgezondheid of een andere keer Ross vragen zal stellen over de wachtlijsten waarmee lichamelijk en zintuiglijk gehandicapten en chronisch zieken te maken hebben.

Uit het rapport blijkt dat met name zij lang moeten wachten op zorg. Met name mensen die wachten op een aangepaste zogeheten Fokus-woning, met zorg voor algemene dagelijkse levensbehoeften zoals hulp bij opstaan, toiletgang en wassen, zijn het langst onderweg. De gemiddelde wachttijden voor deze voorziening bedraagt drieënhalf jaar. Eenvijfde van de betrokkenen wacht langer dan vijf jaar, twee van hen zelfs negentien jaar.

Ook duurt het lang voordat een lichamelijk gehandicapte traditionele 24-uurszorg in een volwasseneninstelling krijgt. De gemiddelde wachttijd bedraagt hier anderhalf jaar. Het verkrijgen van een aanleunwoning duurt gemiddeld ruim twee jaar. Gehandicapten die thuiszorg nodig hebben, zijn daar gemiddeld een halfjaar van verstoken.

„Jullie hebben gelijk”, reageerde CDA-kamerlid Van Oerle. „Verstandelijk gehandicapten hebben altijd wel een platform om dingen voor elkaar te krijgen. Lichamelijk en zintuiglijk gehandicapten hebben het altijd het moeilijkst in dit opzicht.”

Voorzitter J. Troost van de CG-Raad stelde het ministerie van Volksgezondheid voor mensen die twee maanden op de wachtlijst staan een gesprek over alternatieven te bieden. Verder claimt hij namens zijn 300.000 leden bij het departement een meldpunt voor klachten en knelpunten. De oplossingen moeten voor juli volgend jaar in kaart zijn gebracht. De CG-Raad wil hierover prestatiecontracten afsluiten met de overheid en wil als „waakhond” deze afspraken gaan controleren.

Troost hekelde het feit dat de Taskforce Wachtlijsten nauwelijks iets heeft opgeleverd voor mensen met een lichamelijke handicap of een chronische ziekte. Het ministerie van Volksgezondheid riep mei 2000 deze werkgroep in het leven om de wachtlijsten te verkleinen. „Met slechts een fractie van het bedrag dat de taskforce heeft gekost, kan de CG-Raad zijn belofte waarmaken.”

Troost zei niet te snappen waarom de wachtlijstbrigade is opgeheven. Van Oerle lichtte dat toe en stak daarmee de vorige minister een pluim op de hoed. „Minister Bomhoff heeft het veld stevig aangepakt en als een van zijn eerste daden dit dure apparaat geschrapt.”

Uit het rapport komt ook naar voren dat de zorgverzekeraars niet goed weten hoe lang de wachtlijsten en -tijden voor lichamelijk gehandicapten en chronische zieken zijn. J. Jaspers van zorgverzekeraar VGZ uit Tilburg gaf dit toe. „Het Zorg Registratie Systeem geeft een goed beeld voor verstandelijk gehandicapten, maar niet voor lichamelijk gehandicapten. Van zintuiglijk gehandicapten is het nog moeilijker een beeld te krijgen.”