Europees Parlement in Straatsburg even dakloos
Het Europees Parlement is even dakloos; althans, de vergaderzaal in Straatsburg. De leden mogen daarom voor de zitting van volgende week in Brussel blijven. De discussie over hun maandelijkse verhuizing tussen beide steden laait er weer door op.
Een puinhoop in het EP. Het hemicycle, zoals de aanduiding luidt voor het halfrond waar de plenaire debatten zich afspelen, heeft zijn waardigheid verloren. De blauwe stoelen van de geachte afgevaardigden liggen onder het stof. Een deel van het meubilair wordt bedekt door de restanten van het ingestorte plafond. Dat zijn de beelden kort na de collaps op 7 augustus.Op die donderdagavond kwam in twee etappen, met een tussenpoos van enkele uren, „minder dan 10 procent” -volgens een officiële mededeling- van de overkapping naar beneden. Er waren op dat moment geen bijzondere omstandigheden die het incident konden verklaren. Het imposante gebouw, met veel glas en daardoor een transparante uitstraling, is ook niet oud. Het werd pas in 1999 in gebruik genomen.
In een bericht laat de betrokken instelling weten: „De onderzoeken die worden uitgevoerd, door verscheidene onpartijdige, internationale technische bedrijven, zullen de details en de aansprakelijkheden die met de oorzaak zijn verbonden, vaststellen.” De Franse overheid heeft een „hooggeplaatste deskundige op het gebied van bouwveiligheid” ingeschakeld.
Bij het ongeluk liep niemand letsel op. Het gebeurde in de vakantie. Bovendien is de zaal maar een beperkt aantal dagen in het jaar bezet. De meeste tijd zijn de 785 volksvertegenwoordigers uit de 27 EU-landen voor het uitoefenen van hun politieke functie verzameld in Brussel.
Maandag begint voor hen de eerste plenaire vergaderweek na het zomerreces. Die zou plaatsvinden in Straatsburg. Met man en macht is geprobeerd de reparatie van het plafond en de daarna noodzakelijke veiligheidscontroles op tijd te voltooien, maar tevergeefs. Voorzitter Pöttering heeft daarom na raadpleging van deze en gene besloten de voorgenomen agenda af te werken in de Belgische hoofdstad.
Veel parlementariërs zijn daar niet rouwig om. Integendeel. Zij hebben een enorme hekel aan het gereis. Hun voortdurende pleidooi om een einde te maken aan het telkens moeten verkassen, wil echter maar geen gehoor vinden.
Het verdrag van de Unie schrijft voor dat twaalf sessies per jaar gehouden dienen te worden in Straatsburg. De overige weken opereert het EP vanuit Brussel. Op beide locaties beschikt het over riante kantoor- en vergaderruimten.
Elke maand trekken de leden, hun assistenten, het personeel, de tolken en een legertje journalisten met auto, trein of vliegtuig voor enkele dagen naar de Elzas; maandag heen en donderdag terug. De horeca in die streek vaart er wel bij. Hij ziet deze stroom van gasten graag verschijnen. Hotels zijn in die perioden volgeboekt en restaurants doen goede zaken.
De verkozen politici die pleiten voor afschaffing van de dubbele zetel, weten zich gesteund door de publieke opinie. De periodieke volksverhuizing kost jaarlijks zo’n 200 miljoen euro. Geldverspilling en ook nog eens slecht voor het milieu, benadrukken de critici. Het imago van het Parlement lijdt eronder.
Maar het EP kan niet zelf bepalen waar het bijeenkomt. Zoals vermeld, zijn er afspraken vastgelegd in het verdrag. Een wijziging is alleen mogelijk als alle lidstaten daaraan hun goedkeuring geven en dat zit er niet in. Frankrijk voelt er namelijk niets voor deze EU-instelling kwijt te raken; een kwestie van prestige. En omdat elk van de regeringen in dit geval over een vetorecht beschikt, hoeft het zich geen zorgen te maken.
Straatsburg ligt aan de Rijn, die de scheiding vormt met Duitsland, in de regio Elzas. Dat gebied is in het verleden vaak inzet geweest van hevige strijd tussen de twee aan elkaar grenzende grootmachten. Van 1871 tot 1918 en tussen 1940 en 1944 behoorde het tot het grondgebied van onze oosterburen. Heden ten dage, na de Tweede Wereldoorlog, geldt het als symbool van de verzoening tussen Frankrijk en Duitsland. Tegen die achtergrond verwierf Straatsburg als stad in Europees verband een bijzondere status.
Het ineenstorten van een plafond verandert dat niet. De Belgische socialistische afgevaardigde El Khadraoui schrijft op zijn weblog: „Als de zetelkwestie niet op een diplomatieke manier kan opgelost worden, dan maar op een hardhandige manier: het dak eraf!” Maar hij mag zich geen illusies maken. Voorlopig trekt de maandelijkse karavaan voort.