De „vrolijke kerk” van Wapenveld

Het begon allemaal in de jaren zeventig. Het echtpaar Dijkstra kreeg veel tegenslag te verwerken. De schoonmoeder van de voorganger stierf onverwachts. Een zwager verloor de strijd tegen een ernstige vorm van kanker. „We stonden met onze rug tegen de muur”, vertelt de 69-jarige inwoner van Wapenveld. In de nood grepen ze naar de Bijbel. Dijkstra: „Met al onze vragen gingen we de Schrift intenser lezen. Dat lezen opende onze ogen. We zagen ineens dat er in onze kerk veel dingen werden geleerd en gedaan die niet naar het Woord waren.”

Zoals? „Onder andere de visie op de doop. Wij kwamen tot de conclusie dat de kinderdoop helemaal niet in de Bijbel staat.” Ook hadden Dijkstra en zijn vrouw veel moeite met rokende ambtsdragers, vertelt hij. „Ik was ouderling in de gemeente en kon met veel moeite de kerkenraadsvergaderingen rookvrij houden. En dat terwijl het lichaam een tempel is van de Heilige Geest en dus niet verontreinigd mag worden.”

Het gevolg: „We voelden ons theologisch niet meer thuis in de Gereformeerde Kerk. Huilend zijn we weggegaan.”

Het voortdurend onderzoeken van de Bijbel bracht de Dijkstra’s steeds weer tot nieuwe inzichten. Bij geen enkele kerk of groepering voelden ze zich thuis. In 1985 begon Henk Dijkstra voor zichzelf; de gemeenschap van christenen was een feit. Nieuwe ideeën konden in praktijk worden gebracht. Bijbelstudie bleef belangrijk.

De Wapenveldse gemeenschap van christenen is wars van gebondenheid aan confessies. Hun eigen ”wat wij geloven” bestaat uit een bonte mengelmoes van reformatorische en evangelische gewoonten. Dijkstra: „Voor zover gebaseerd op de Schrift.”

„Wettisch zijn we niet”, benadrukt de voorganger. „We proberen door onze gehoorzaamheid aan God dankbaarheid te tonen. Dus niet om er iets mee te verdienen; het komt voort uit de bekering.”

Dat klinkt vrij gereformeerd. Dijkstra: „Bij jullie reformatorischen is het vaak wettisch geworden. Wij staan ook bijvoorbeeld zondagsheiliging voor, maar dan op een minder starre wijze. We hebben er bijvoorbeeld geen moeite mee om bij onverwachts bezoek op zondag Chinees te halen.”

Hij geeft nog wat kenmerken van de gemeenschap van christenen: „De meisjes en vrouwen dragen bij ons allemaal een rok. Verder knippen zij hun haar niet op basis van 1 Korinthe 11.” Nooit? „Nee, mijn vrouw heeft haar haar niet meer geknipt sinds haar bekering.”

Ook de jongens ontkomen niet aan de nieuwe inzichten. „Afgelopen weekend hadden we een jongerenkamp. We willen dat de jongens er ook correct bij lopen. Daarom hebben we afgesproken dat ze niet zouden voetballen in een korte broek.”

Roken en het gebruik van alcohol is „op grond van de Bijbel” bij de Wapenveldse gemeenschap taboe. „Behalve bij het avondmaal. Daar heeft wijn iets verkwikkends. Zo heeft God het ook bedoeld. Het is immers een sacrament ter versterking van het geloof.”

Het sacrament van het heilig avondmaal gaat in de gemeente vergezeld van voetwassing. Dijkstra: „Jezus zegt in Johannes 13 bij de voetwassing van de discipelen heel duidelijk: „Zalig zijt gij zo gij dezelve doet.” Wij voeren het dus uit in gehoorzaamheid aan de Schrift. We nemen de Bijbel letterlijk. Als er staat: „doe het”, dan doen we het gewoon.”

Wat betreft de visie op de Drie-eenheid nemen de Wapenveldse christenen afstand van de hoofdstroom van de christelijke kerk. Dijkstra: „Wij verwerpen de Drie-eenheid. Volgens ons zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest drie titels van de enige God. De ene keer openbaart God Zich als Christus, dan als Heilige Geest en dan weer als de Vader.”

Zingen doen ze graag in Wapenveld. Op zondag wordt naast de verkondiging van het Woord een aanzienlijk deel van de diensten gevuld met „zang en aanbidding.” Het repertoire voor de samenzang is divers: psalmen, Opwekking en Johannes de Heer.

Het muzikale karakter van de groep blijft bij buitenstaanders niet onopgemerkt. Dijkstra: „De buurt noemt ons de vrolijke kerk. Ons zingen is buiten het gebouw vaak luid en duidelijk te volgen.”

Gemeenschap van christenen De Wapenveldse ”gemeenschap van christenen” is in 1985 ontstaan uit een Bijbelstudiegroep onder leiding van Henk Dijkstra. De kleine „huisgemeente” bestond oorspronkelijk uit vijf personen („Leden kennen wij niet”). In de loop van de tijd is de groep uitgegroeid tot een gemeenschap van ongeveer 125 personen. De gemeenschap is volledig autonoom, onderschrijft geen confessies en „gelooft slechts in Bijbelse waarheden.”

De gemeenschap komt samen in een eigen gebouw aan de Kwartelweg in Wapenveld. Op zondag is er een kerkdienst. Doordeweeks worden er Bijbelstudies gehouden. Voor kinderen is er een zondagsschool en zijn er kinderdiensten.

De Wapenveldse gemeenschap van christenen heeft contact met gelijkgezinden in Nederland. Er worden op zondag bijeenkomsten gehouden in Musselkanaal, Rotterdam, Waddinxveen en Wildervank. Ook in het buitenland bestaan enkele honderden gelijkgezinde gemeenschappen.

Opmerkelijke visies zijn: geloof in de komst van Elia als voorloper van de tweede komst van Jezus Christus; de leer van de zeven gemeenten als tijdperken; het toepassen van voetwassing.

Dit is het zesde deel in een serie over christelijke geloofsgemeenschappen in Nederland. De serie verschijnt naar aanleiding van de recente publicatie ”Handboek Christelijk Nederland”. Volgende week donderdag deel 7.

De „vrolijke kerk” van Wapenveld

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?