De meest unieke klok die hij ooit op de kop heeft getikt? Waar moet Guus Jansen, gezeten aan de keukentafel in het Brabantse Schijndel, beginnen en waar moet hij eindigen? Talloze bijzondere uurwerken heeft hij door zijn handen laten gaan. Neem die klok met een muziekkoepeltje met 24 bellen. Of het uurwerk met een ingebouwd orgeltje. En wat te denken van een klok met een volledig kalenderwerk, inclusief maanstanden.Al van jongs af heeft Guus Jansen iets met oude klokken. Toen hij werktuigbouwkunde aan de hts in Den Bosch studeerde, lapte hij in zijn vrije tijd kapotte uurwerken op. „Vooral Franse comtoiseklokken, uurwerken afkomstig uit de Franche-Comté, een Frans departement aan de Zwitserse grens.”

Werkte de Brabander vanaf 1975 nog achtereenvolgens bij een machinebedrijf en een firma voor kunststoframen, in 1985 kon hij van zijn liefhebberij zijn kostwinning maken. Sindsdien maakt hij deel uit van het selecte clubje van ongeveer twintig Nederlandse groothandelaren die antieke klokken aan de detailhandel leveren.

Guus Jansen koopt zijn antieke uurwerken vooral op het Franse platteland, met name in Normandië en Bretagne. Daar heeft hij de afgelopen twintig jaar een netwerk aan contacten opgebouwd. Op beurzen en markten speurt hij naar spullen van zijn gading. De antiekhandelaar snuffelt ongeveer een week per maand rond op marktjes in afgelegen plattelandsdorpjes, maar is ook te vinden op grootschalige antiekbeurzen. „Dan praat je over meer dan duizend vrachtwagens met antiek die worden uitgeladen. Een paar procent van die spullen betreft antieke klokken.”

Was Frankrijk twintig jaar geleden nog het walhalla voor de liefhebber van antieke uurwerken -van ongeveer voor het jaar 1850- heden ten dage is de spoeling dunner geworden. Jansen tikte voorheen tijdens een weekreis in Frankrijk met gemak twintig kloeke klokken op de kop, nu blijft de teller soms al bij drie steken. „Eigenlijk is Frankrijk de afgelopen decennia leeggeroofd. Het meeste antiek is uitgevoerd naar het buitenland. Ik heb me er wel eens over verbaasd dat de Franse autoriteiten dat allemaal zomaar toestonden.”

De Brabantse handelaar, ook reparateur, brengt zijn uurwerken niet meer zo snel aan de man. „Mensen schaffen nu minder gauw een antieke klok aan, vanwege de slechte economische situatie. Vroeger had iedereen wel een oude pendule op de schouw staan. Nu zijn het vooral 45-plussers die een antieke klok kopen om zichzelf een plezier te doen.”

Al met al maakt Jansen zich duchtig zorgen over het voortbestaan van zijn nering. „Ik weet niet of ik over twee jaar nog wel in antieke klokken handel.”

In ieder geval geniet hij zolang het nog kan van zijn zwerftochten op het Franse platteland. „Het is schitterend om door al die binnenweggetjes en door dorpjes te rijden. Als ik een mooi kasteel of een fraaie kerk zie, neem ik even pauze om foto’s te maken. In plaats van ’s avonds na het eten voor de tv te hangen, loop ik meestal even door het centrum van een dorp.”

Dit is het tweede deel van een serie portretten over mensen die Jansen heten. Maandag deel 3.