18.00 uur: Het miezert zachtjes in Rotterdam. Op de kruising van de Lijnbaan met de Aert van Nesstraat trotseren zo’n vijftig mensen de motregen. Netjes in de rij, sommigen op klapstoelen. Twee jongens zitten wat gelaten op de grond. Of ze het er echt voor over hebben nog zes uur lang te wachten? Zij wel. „Wij zijn Applefans”, zegt de een. „Wij zijn Applefréáks”, corrigeert de ander. Eindelijk een apparaat waar echt snel internet op zit. „En het is natuurlijk ook gewoon een mooi gadget, een hebbeding.”18.45: De sfeer is gemoedelijk. Het is weer droog en hier en daar wordt een laptop tevoorschijn gehaald. Ook van Apple. Vooraan in de rij staat de 47 jarige Edwin Driessen uit Den Haag. Vanmorgen was hij hier al om 9.40 uur, vertelt hij. „Ik dacht dat er veel meer mensen zouden zijn.” Twee uur later meldden zich nummer twee en drie. Relaxed zitten ze op een klapstoeltje. Een dame uit Zeeland slaat het tafereel met verbazing gade. „Wat gebeurt hier? Is dat gratis dan?” In Zeeland krijg je niemand zo gek, zegt ze, terwijl ze hoofdschuddend verder loopt.

19.20: De rij groeit gestaag. Het team van T-Mobile, dat de eerste iPhones gaat verkopen, is er helemaal klaar voor. Voor de winkel van de telecomaanbieder is met dranghekken een plein gevormd. Mannen lopen af en aan met geluidsapparatuur en schijnwerpers. Kosten noch moeiten lijken gespaard om de introductie van Apples nieuwste gadget niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Het begint opnieuw te regenen, maar dat mag de pret niet drukken. Er worden regenponcho’s en roze T-Mobileparaplu’s uitgedeeld. T-Mobile veraangenaamt het wachten door hapjes en drankjes te serveren.

19.47 uur: Lucas uit Alkmaar beweert wat plechtstatig dat hij deze historische gebeurtenis niet wil missen. Hij kocht de eerste versie van de iPhone in de VS, maar nu wil hij toch de nieuwe 3G hebben. Wat maakt het toestel zo bijzonder? „De gelikte user interface, full screen video en natuurlijk het snelle internet”, somt hij op.

20.30: Het is lastig tellen, maar er staat nu toch een kleine 200 man. Ergens halverwege staat Jacques. Vanuit Den Bosch is hij naar Rotterdam afgereisd om een van de eerste iPhones te bemachtigen. „Ik wacht er al een jaar op!” Dan geeft hij schoorvoetend toe dat het eigenlijk wel gekkenwerk is om uren in de rij te gaan staan voor een veredelde mobiele telefoon. „Maar het is gewoon leuk om hier bij te zijn.”

21.30: De rij slingert met een lengte van tientallen meters over de Lijnbaan. Nog steeds komen er mensen bij. Dan klinkt gejuich; de dranghekken gaan opzij, en de eerste gegadigde mag binnen de afzetting komen. Twee T-Mobiledames doen Edwin een roze polsbandje om. Dan gaat het rap richting een van de intekentafeltjes, waar iedereen alvast zijn contract moet invullen. Nog tweeënhalf uur wachten op de iPhone.

21.45: Glunderend neemt Edwin een slok van z’n welverdiende koffie. „Het was me er echt niet om te doen de eerste te zijn, maar dit is toch wel leuk.” Een voorbijganger kan het allemaal niet plaatsen. In plat Rotterdams spreekt hij zijn ongenoegen uit. „Vandaag is er hier nog een kraanmachinist te pletter gevallen, en deze mensen maken zich druk om een mobiele telefoon!”

22.22: De rij is inmiddels gegroeid tot een meter of 150, goed voor zo’n 650 mensen. Als polsbandje 160 wordt uitgereikt, denkt de achterste in de rij te weten dat hij of de laatste is die een bandje krijgt of de eerste is die afvalt.

23.10: De 35-jarige Richard van Hooidonk heeft polsbandje nummer 67 en staat binnen de dranghekken. Hij was er om halfzes. „Ik heb het duurste abonnement genomen: 60 euro per maand en dat voor twee jaar lang. Totaal toch bijna 1500 euro.” Of hij het toestel ook gaat gebruiken, weet hij nog niet. „Ik wil het gewoon hebben. Uit respect voor het merk Apple en het is gewoon een mooi ding.” De lancering is een geweldige marketingstunt van Apple, vindt Richard.

23.36: Inmiddels hebben bijna 400 gegadigden een abonnement afgesloten. Binnen de dranghekken stijgt de spanning nu de klok van twaalf uur dichterbij komt. Iedereen verdringt zich voor het grote scherm.

23.55: Luid gejuich klinkt als daarop een vrachtwagentje verschijnt dat de toestellen komt bezorgen. Over de roze T-Mobileloper dragen twee dames de toestellen onder politiebegeleiding naar binnen. De honderden iPhonefans tellen enthousiast af. Om klokslag twaalf uur komt de eerste 3G uit de doos.

00.11: Elke klant wordt de T-Mobilewinkel in gedirigeerd om af te rekenen. Edwin komt als eerste naar buiten. Blij zwaait hij rond met z’n nieuwe aanwinst, terwijl hij zo’n tien microfoons onder z’n neus geduwd krijgt. „Ik ben zo blij dat ik hem heb. Lang moest ik wachten, maar dat is nu beloond. Ik ben erg benieuwd”, zegt hij later. Een telefoon is toch vooral om te bellen? „Ja, dat zeggen er veel. Ik wilde dit apparaat met alle mogelijkheden die erop zitten. De eerste iPhone heb ik niet gehad. Ik wilde wachten op deze versie. En dat duurde lang.”

00.32: De rij mensen zonder polsbandje is nog steeds lang, ook al zijn er nog maar zestig te vergeven. „Ik was hier om tien uur en dacht wel op tijd te zijn. Maar helaas”, zegt een jongen die niet meer in de rij staat. Een poging om te ruilen met iemand die bijna een bandje krijgt, mislukt.

00.51: Nog tien bandjes zijn te vergeven. Nummer elf in de rij blijft nuchter: „Iemand moet nummer 501 zijn. Maar m’n vader zal wel hard lachen als hij dit hoort.”

01:04: Een T-Mobileverkoper kruipt achter de luidspreker in een politiebusje: „Omdat het activeren van de iPhones zo snel gaat, kunnen 55 extra bandjes worden uitgedeeld. Om drie uur moeten we echt stoppen met de verkoop.” De rest van de rij mag alvast een abonnement afsluiten. Zij krijgen het toestel over een paar weken per post.

01.17: Persoon met polsbandje 100 rekent zijn gadget af. Luid gejoel klinkt voor deze mijlpaal. Ruim een halfuur later is nummer 200 aan de beurt.

02.00: Op het moment dat de verkoop zou stoppen gaat nummer 220 de winkel in. Ruim 300 mensen staan nog te wachten. „Ja ja, ik heb er eindelijk één”, zegt een glunderende eigenaar. „Het kostte me in totaal wel twaalf uur.”