Er zijn volgens een hooggeplaatste Amerikaanse functionaris twee ”rode lijnen” die een Israëlisch offensief uit zullen lokken. De eerste is het moment waarop de Iraanse nucleaire faciliteiten genoeg uranium hebben geproduceerd om kernwapens te maken. Dat is volgens Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten eind dit jaar of begin volgend jaar. De tweede ontwikkeling die Israël niet zal tolereren is dat Iran het Russische SA-20 luchtafweersysteem krijgt. Als de Iraniërs dit systeem in gebruik nemen, wordt het voor Israëlische piloten veel moeilijker een aanval uit te voeren.Iran op zijn beurt zal een Israëlische aanval willen vergelden. Deze vergelding zal volgens het Pentagon niet alleen tegen Israël maar ook tegen de Verenigde Staten zelf gericht zijn. Iran zal waarschijnlijk ballistische raketten naar Israël en de VS willen schieten.

Laatste middel
De strategische deskundigen Patrick Clawson en Michael Eisenstadt van het Washington Instituut voor het Midden-Oostenbeleid schrijven in een publicatie getiteld ”Het laatste middel: de consequenties van preventieve militaire actie tegen Iran” dat niet alleen een Israëlische maar ook een Amerikaanse aanval tot de mogelijkheden behoort.

Ze behandelen de mogelijke gevolgen van een Israëlisch of Amerikaans offensief. Als dit slechts beperkte schade oplevert, zal Iran mogelijk afzien van een tegenaanval om niet een nieuwe aanval uit te lokken. Het aantal slachtoffers onder Iraanse burgers zal van invloed zijn op de Iraanse reactie. De Bushehrreactor en het Esfahancentrum staan echter dicht bij bevolkingscentra.

De Amerikanen kunnen een aanval op de Iraanse nucleaire complexen combineren met een aanval op de Iraanse strijdkrachten om de kans op vergelding te verminderen. Een dergelijk Amerikaans offensief kan een week of langer duren en honderden, of zelfs duizenden doden onder de militairen tot gevolg hebben.

Wraak
Iran zal dan wraak willen nemen. Volgens Amerikaanse inlichtingen kan Iran de olieaanvoer vanuit de Golf in gevaar brengen. Het kan onderzeeërs, marineschepen, mijnen en raketten inzetten tegen de tankschepen die met het zwarte goud op weg zijn naar de rest van de wereld en flinke paniek veroorzaken op de internationale markten. Maar de auteurs geloven niet dat Iran de Golf langdurig kan blokkeren. „Grote tankers zijn moeilijk tot zinken te brengen, mijnen kunnen opgeruimd worden en zeestraten schoongeveegd. Bovendien is de Straat van Hormuz voldoende breed en diep om tankers in staat te stellen om de rompen van gezonken schepen te ontwijken.”

Iran heeft voorts de optie de eigen olie-export stop te zetten. Het heeft voldoende buitenlandse valuta om gedurende anderhalf jaar voedsel te kunnen importeren. Andere olieproducenten zouden dan meer olie moeten leveren. Iran kan overgaan tot een aanval op het grootste oliecomplex ter wereld in Saudi-Arabië of op de watercentrales in het zuidelijke gedeelte van de Perzische Golf die meer dan 60 procent van het drinkwater voor de Golfstaten produceren.

Verder is het mogelijk dat Iran sjiitische milities in Irak zal aanmoedigen de aanvallen op de VS en hun bondgenoten op te voeren. Het Libanese Hezbollahleger zou met raketaanvallen het noorden van Israël kunnen bestoken. Na de oorlog met Israël in 2006 heeft Hezbollah een arsenaal opgebouwd met meer dan 30.000 raketten. Het is evenwel de vraag of Hezbollah nu al weer een aanval op Israël wil, omdat Libanon de gevolgen van de oorlog twee jaar geleden nog niet te boven is.

Iran zou ook een raketaanval kunnen uitvoeren op Israëls nucleaire complex in Dimona, maar deze is moeilijk te raken. Het kan terreurgroepen en opstandelingen steunen in Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten.

Strategisch balans
Clawson en Eisenstadt gaan ook in op de gevolgen van een Iran met nucleaire wapens. Iran kan de strategische balans in het Midden-Oosten verstoren, Israëls bewegingsvrijheid tegenover de Palestijnen en Libanezen wegnemen, een harde klap uitdelen aan de gematigde Arabische regimes die bereid zijn in vrede met Israël te leven en anti-Israëlextremisten in de wereld aanmoedigen.

Israël beschouwt een Iran met nucleaire wapens als een existentiële bedreiging. Dat land moet er dan volgens Clawson en Eisenstadt rekening mee houden dat terroristen nucleaire wapens krijgen, dat er een misrekening wordt gemaakt in een tijd van crisis of dat een Iraanse leider het nucleaire arsenaal zal gebruiken om ”het kankergezwel” Israël uit de regio te verwijderen - ongeacht de consequenties voor de Palestijnen of Iran. Sommige Israëliërs geloven ook dat een nucleair Iran zal leiden tot emigratie uit Israël. Het is duidelijk dat het voor Israël van levensbelang is te voorkomen dat Iran nucleaire wapens krijgt.