Gezinssamenstelling: Getrouwd met Kees Nobel (46); vijf kinderen: Maria (20), Corine (18), Hans (16), Kees (12) en Henrik (4).Haalt boodschappen bij: Lidl; groenten en fruit bij groenteboer, brood bij bakker. Vlees komt van een bevriende boer. Enkele producten bij Albert Heijn.

Gemiddelde kosten per week: Supermarkt 150 euro, groenteboer 30 euro, bakker 20 euro.

„Soms schrik ik van de hoeveelheden die er bij ons doorheen gaan. Hoe doen gezinnen met dertien kinderen het, vraag ik me wel eens af. Van wc-papier gebruiken we bijvoorbeeld wel 28 rollen per week. Pas hadden we een verjaardag: m’n man liep met een volle kar bij de Lidl en ik met nog een. Ik zag de mensen denken: Nou, die horen nog bij elkaar ook!

De Lidl vind ik makkelijk omdat ze grote verpakkingen hebben. We gebruiken hier een fles siroop per week, dus ik koop altijd een doos van zes. Ik ga echt voor de prijs. Mijn man is nu zelfstandige en heeft meer inkomen, maar als hij nog in loondienst zat, dan zou ik ook m’n brood bij de Lidl halen. Nu betaal ik 2,40 euro per stuk, da’s veel. Brood kost bij de Lidl 39 cent, maar dat is onsmakelijk. De cola vinden de kinderen ook niet te drinken, maar ze moeten wel. Anders leggen ze zelf maar geld bij.

We gooien best wel eens wat weg; daar ontkom je niet aan. Ik ga ervan uit dat er ’s avonds zeven personen mee-eten. Soms vallen er ineens drie af. Als er dan worteltjes overblijven, ga ik die niet meer opwarmen. Maar ik let wel op wat ik koop: ik neem alleen spullen mee waarvan ik zeker weet dat we ze gebruiken of die lang te bewaren zijn.

Apparatuur en meubels gaan bij ons niet snel de deur uit. Ik heb een man met twee rechterhanden. Hij kan alles repareren - behalve wasmachines. Daarvan heb ik pas een nieuwe gekocht. Dan geef ik graag 100 euro meer uit voor een apparaat dat goed uit de energietest komt. Dat spaart geld. Later bleek trouwens dat de oude machine met onderdelen van een andere wasmachine nog kon worden gerepareerd. Voor 100 euro had ik ’m weer terug. Best handig, twee machines, maar als ik het geweten had, was er geen nieuwe in huis gekomen.

Ons bankstel komt van Marktplaats, ook om financiële redenen. Onze kinderen moeten reizen naar de middelbare school en de kosten lopen flink op. Als we iets wegdoen en het is nog een beetje goed, dan gaat het naar de rommelmarkt van de hervormde kerk.

Ik heb een hekel aan winkelen, dat scheelt een hoop in de aankopen. Af en toe koop ik iets in een opwelling. Dan ga ik voor schoenen, maar kom ik thuis met een blousje dat vervolgens in de kast blijft hangen.

We hebben twee grijze kliko’s en die zitten elke twee weken allebei vol. Ik zou niet goed weten hoe ik dat moet verminderen. In de supermarkt zouden ze producten wat mij betreft best wel anders mogen inpakken. Heel veel artikelen zijn afzonderlijk verpakt. Ja, ik koop zulke producten wel. Volgens mij is het lood om oud ijzer, alles zit tegenwoordig dik in het plastic. Ik houd meer op een andere manier rekening met het milieu. Door de auto zo nu en dan te laten staan, bijvoorbeeld.

Onze kinderen proberen we te sturen bij hun uitgaven. Ik heb liever dat ze mooie schoenen kopen dan een nieuwe mobiele telefoon. Vanaf hun veertiende krijgen ze kleedgeld, 60 euro per maand. De een is daar kwistiger mee dan de ander. Als ze werken, moeten ze totdat ze 18 zijn de helft van hun verdiensten op een spaarrekening zetten. De dames mopperden wel eens, maar toen ze hun rijbewijs gingen halen, waren ze er blij mee.”