Sendler was maatschappelijk werkster en had als zodanig toegang tot het joodse getto. Zij gebruikte een tyfusuitbraak in het getto als voorwendsel om er regelmatig met een groep medewerkers naar toe te gaan. Samen met haar medewerkers wist zij tussen oktober 1940 en april 1943 2500 kinderen uit het getto te laten ontsnappen. In april werd het getto door de nazi’s ontruimd en platgebrand. De bewoners werden of ter plekke doodgeschoten of naar de Poolse vernietigingskampen gedeporteerd.De kinderen kregen valse persoonsbewijzen en werden bij rooms–katholieke gezinnen ondergebracht of in kloosters, weeshuizen en ziekenhuizen.

In de hoop dat zowel de kinderen als hun ouders de oorlog zouden overleven en de ouders hun kinderen later zouden kunnen terugvinden, schreef Sendler de echte namen van de kinderen op op briefjes, die zij begroef. De meeste kinderen hebben hun ouders echter nimmer meer teruggezien.

Sendler werd in 1943 door de Gestapo opgepakt en ter dood veroordeeld. Zij belandde in de Pawiak–gevangenis waar zij werd gemarteld. De ondergrondse vezetsorganisatie Zegota wist de Duitse bewakers in Pawiak om te kopen, zodat Sendler kon vluchten.

‘Er is een groot mens gestorven –een mens met een groot hart, met grote organisatorische talenten, iemand die altijd aan de kant van de zwakken stond’, zei Marek Edelman, de enige leider van de opstand in het getto die nu nog in leven is.

In 1965 werd Sendler door het Holocaust Instituut Yad Vashem in Jeruzalem geëerd als een van de eerste zogeheten ’Righteous among the Nations’. Zij kreeg destijds van de communistische Poolse regering geen toestemming om naar Israël te reizen om de onderscheiding in ontvangst te nemen. Dat kon zij uiteindelijk pas in 1983.