Nalatig
Nooit arbeidde iemand, of hij had er wel een of ander voordeel van. U heeft echter niet willen arbeiden. U zou wel zalig willen zijn en de hel en de verdoemenis willen ontgaan, maar u bent toch lui en leeg blijven staan. Alsof uit leegstaan de arbeid bestond die men voor de bekering doen moest. U bent gelijk de luiaard die op de oogst wacht en verder lui afwachtte. Was dat werken? Was dit ploegen en zaaien? Ja, als zijn bed de ploeg en zijn oorkussen de paarden was, dan had hij wel willen werken.
U kunt wel bezorgd zijn over de dingen van het leven. Alsof dat „zich bekeren” is, en alsof men dan zo naar de hemel gaat. U bent nalatig in het gebed, in het geloof, in heiligheid. O, Christus Jezus, behoud mij, zo roept de dronkaard uit. O, Christus Jezus, behoed mij, zo roept de wereldling. O, Christus Jezus, vergeef mij toch. O, was dit maar geloven, was dit maar God dienen, wenst de luiaard. O, dat dit arbeiden was en daarin vorderen. Dan zou u wel uw best willen doen.William Fenner, predikant te Rochford in Essex (”Moedwillige onbekeerlijkheid”, 1737)
