De eerste voortekenen daarvan zijn er al in Egypte, Pakistan en Indonesië. „Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt”, zegt de Belg Pascal Joannes in de jongste editie van The Los Angeles Times. Het hoofd inkoop van voedsel voor het WFP in Sudan heeft tegenwoordig de grootste moeite om de hulpverlening te regelen. Van de hongerige vluchtelingen in de crisisregio Darfur tot schoolkinderen in het door geweld getraumatiseerde Zuid-Sudan, allen kampen met de haperingen in de internationale hulp.De oorzaken van de problemen -goeddeels gevoed door de lage dollarkoers- zijn de enorme stijging van prijzen voor brandstof en grondstoffen, magere oogsten en de groeiende vraag naar biobrandstoffen in het westen. Critici hebben al eerder gezegd dat alleen al dat laatste fenomeen tot ontbossing leidt in Azië en Brazilië, tot stijgende voedselprijzen en daarmee zelfs tot honger onder de lokale bevolking.

„Op de lokale markt in Sudan betaal ik nu 1160 dollar voor een ton witte bonen. Dat is waanzin! Twee jaar geleden betaalde ik daarvoor nog maar 235 dollar”, klaagt Joannes. Verscheidene Afrikaanse en Aziatische landen pompen al veel meer staatsgelden in de voedselvoorziening en een land als China heeft al verboden uitgevaardigd op de export van grondstoffen die ze mogelijk nu zelf hard nodig zullen hebben.

In Afghanistan is de situatie al precair. Steeds minder mensen kunnen zich goed voedsel veroorloven, waardoor hun gezondheid in gevaar komt. Aan de andere kant van de wereld, in El Salvador, is er sprake van ondervoeding door gebrek aan voldoende en goed voedsel, aldus het WFP. De organisatie komt dit jaar zeker een half miljard dollar tekort en dat terwijl het aantal hulpbehoevenden alleen maar groeit.