Ongeveer zes jaar wonen opa en oma De Heer in hun nieuwe huis. José Kwakkel en Maaike Verhoeks schreven een kinderboekje over ”Een nieuw huis voor oma”. „Het was een spontane ingeving”, zeggen ze. „We wilden voor kinderen van 5 tot 8 jaar vertellen hoe het is om in een zorgcentrum te wonen en hoe het daar eraan toe gaat.” Het is een spannend fictief verhaal geworden. De oma van Lisa gaat in een zorgcentrum wonen. Eigenlijk vindt Lisa dat in het begin helemaal niet leuk. Later, wanneer ze met haar vriendje Rick steeds vaker bij oma gaat kijken, vindt ze het wel fijn.In de grote zaal van Uitzicht zijn een heleboel opa’s en oma’s bijeengekomen. Voor hen en de kinderen leest Verhoeks het laatste hoofdstuk uit het boekje voor. Ademloos wordt er geluisterd. Natuurlijk moeten de kinderen ook zingen voor de opa’s en de oma’s. Kortjakje komt voorbij en In Holland staat een huis. In een groen, groen knollenland, zitten de haasjes heel parmant. De opa’s en de oma’s genieten met volle teugen. De kinderen krijgen applaus.

In de keuken mogen ze zien hoe kok Willem Post, met zijn hoge koksmuts, voor alle opa’s en oma’s in het zorgcentrum het eten klaarmaakt. De kinderen mogen kijken in de grote ketels waarin groente en aardappelen worden gekookt. Daarna voelen ze hoe ijzig het is in de grote vriescel. In de enorme koelkast is het lang zo koud niet. Het magazijn is tot de nok toe volgepakt met voorraden.

De kok schept voor alle kinderen ijs in een plastic bakje. Ook bakt hij chips. Alle kinderen mogen een bakje pakken. Dan vraagt Post aan de kinderen wie er kok wil worden. Niemand durft echt antwoord te geven. Wat wil je als nog maar in groep 3 zit.

Dan is de badkamer aan de beurt. Mieke mag in het stoeltje van de badlift zitten. Als de lift omhooggedraaid is, zwiept ze met een zwaai in het stoeltje boven het bad. Hup, de lift zakt weer. „Zullen we nu water in het bad laten lopen?” „Nee!” roepen de kinderen in koor. „Dat bad met die lift was toch wel het allerleukste”, zegt Mieke.