Links in Europa lonkt naar christen-democraten
De voormalige linkse Italiaanse premiers Amato en D’Alema hebben een opmerkelijk initiatief genomen. Zij willen een nieuwe centrumlinkse, hervormingsgezinde beweging in Europa vormen, die niet alleen openstaat voor traditionele socialisten en sociaal-democraten, maar ook voor christen-democraten.
CDA-europarlementariër Maij wijst deze avances vierkant af. „Amato en D’Alema hebben zelf een probleem. Hou ons erbuiten, is mijn reactie.”
De twee ex-premiers doen hun oproep in een woensdag gepubliceerde open brief tot de Europese socialisten. Zij zinspelen daarbij op ruzie in de Europese christen-democratische familie. „Socialisten kunnen ontmoetingen hebben met christen-democraten die zich steeds minder op hun gemak voelen in de Europese Volkspartij, of met wijzere vleugels binnen de Europese liberalen of met milieuactivisten.” Het duo zet zich daarbij af tegen modern rechts in Europa, dat een strategisch doel zou ontberen.
Maij vormde twee jaar geleden met medestanders de Schuman-groep, met als doel de middenkoers te bewaken in haar fractie in het Europees Parlement en deze te beschermen tegen de invloed van conservatieve partijgenoten. Met die laatsten worden vooral de Britse Conservatieven en de partijgenoten van de Italiaanse premier Berlusconi bedoeld. Volgens Maij is de Schuman-groep heel succesvol geweest en zitten Amato en D’Alema er dus helemaal naast.
In haar ogen hebben Amato en D’Alema juist zelf in eigen kring problemen. Maij spreekt van een uitbraak uit de sociaal-democratische groep, die te maken zou hebben met onenigheid over de koers van de Europese Conventie. Die denktank van politici buigt zich momenteel over verregaande hervormingen in een Europese Unie van 25 lidstaten. Maij is namens het EP lid van die conventie, Amato is zelfs vice-voorzitter van de denktank.
Volgens PvdA-europarlementariër Van den Berg heeft het Italiaanse initiatief echter niets met de conventie te maken. Hij denkt dat Amato en D’Alema de Italiaanse aanpak om verschillende stromingen samen te brengen, proberen te projecteren op Europa. Van den Berg lijkt dit wel zinvol, kijkend naar het succes van rood-groen in Duitsland, en naar Zweden, waar „de socialistische minderheidsregering gedoogsteun van de groenen geniet.” Maar volgens hem moet dit initiatief niet op de klassieke manier worden vormgegeven in een partij. „Hou het op een netwerk. We hebben te veel geleefd in de kring van partijpolitiek. We moeten veel meer vermaatschappelijken.”
