Het verblijf in een afgelegen Siberisch dorpje is echter niet alleen arm aan prikkelingen maar ook arm aan onder meer moderne sanitaire voorzieningen en verwarmingstechniek. Om de koude buiten de deur te houden moet er hout worden gehakt en behoeften worden in een vaak zelf uitgehakte beerput op een binnenplaats gedaan. In de kolonie verblijven meerdere ontspoorde jongeren.Er is geen enkele luxe. De veroordeelde ’crashkids’ zijn de hele dag in de weer in Sedelnikovo ten noordoosten van de stad Omsk. De winter duurt er zeven maanden en het kan er –50 graden Celcius worden. Televisie en mobiele telefoons zijn niet toegestaan. Het hele intensieve programma omvat doorgaans een periode van circa twee jaar waarvan één op de taiga.

In Hessen kan de jeugdrechter een tiener naar Siberië sturen. Het is de bedoeling dat die door de ontberingen en noeste arbeid zijn agressie leert beheersen. De school in Sedelnikovo is 2,5 kilometer lopen door de sneeuw en de begeleider vertaalt het Russisch naar het Duits. De lokale bevolking staat opvallend open en vriendelijk tegenover de buitenlandse criminelen.

De jeugdrechter oordeelde dat voor de 16–jarige uit Giessen geen ander alternatief meer voorhanden is als gevolg van zijn aanhoudende buitensporige agressiviteit. Siberië is de laatste strohalm voor de ergste gevallen, meent Frank Kröner die het project in Siberië in 1997 met één Duitse tiener begon. Volgens hem wordt 50 procent van de gevallen met succes voltooid.

Ondanks de primitieve levensomstandigheden is het onderbrengen van jeugdige agressieve recidivisten en hun begeleiders in Siberië geen koopje. Eén crashkid een jaar naar Siberië sturen kost 55.000 euro, ongeveer 130 keer het gemiddelde jaarinkomen in Sedelnikovo. Dit is ongeveer net zo duur als opsluiting in een jeugdgevangenis in Duitsland maar het is wel veel goedkoper dan behandeling in een gesloten psychiatrische inrichting of een tehuis in Duitsland.