Stadsvracht verhuist al vijftien jaar kasten, banken, dozen, koelkasten. Het bedrijf begon als lowbudgetverhuizer: oorspronkelijk huurden klanten een chauffeur en een bus en dat was het. De chauffeur heette Ridsert van der Zee, die een bestelbus bezat waarvan mensen graag gebruikten bij hun verhuizing.Van der Zee besloot destijds dat hij net zo goed geld kon vragen voor zijn diensten en startte een eenmanszaak. Inmiddels is het bedrijf een vof en is Ton Eillebrecht de tweede eigenaar. Bij het bedrijf werken vijf fulltime krachten -inclusief de twee firmanten- en tien parttimers.

Net als in het begin mogen mensen nog steeds meehelpen als ze Stadsvracht inhuren. Als ze zelf hun meubels en andere spullen inpakken, scheelt dat veel geld. „Door twee kasten te demonteren bespaar je 100 of 150 euro, roep ik altijd tegen klanten”, zegt Ton Eillebrecht. „Collega’s bedingen vaak: als wij u verhuizen, doen we alles - ook het inpakken. Bij ons speelt de klant actief een rol. Die is dat ook gewend in het dagelijks leven en vindt het prettig. Hij krijgt de verhuizing die hij zelf wil. Dus krijgen wij geen klachten achteraf.”

Het zijn vooral dertigers die Stadsvracht inschakelen, tweeverdieners met kinderen. „Mensen die een reis boeken via internet, online hun boeken kopen en op die manier ook een verhuizer zoeken. Ze hebben net te veel spullen om de verhuizing in hun eentje of met z’n tweeën te doen. Ze hebben weinig tijd maar wel wat geld, waarvoor ze een budgetdeal willen.” Meestal gaat het om drie- en vierkamerwoningen van 70 tot 100 vierkante meter.

Het voortraject voor een verhuizing met Stadsvracht verloopt dus via internet. Dat maakt -samen met de helpende handen van de klant- dat de Amsterdamse vof een budgetverhuizer is en blijft. Want het rekenmodel dat aan de vragenlijst is gekoppeld bespaart veel tijd, legt Eillebrecht uit. „Ik kan dertig offertes uitzetten op een dag, maar geen dertig uur onderweg zijn om te inventariseren.”

Op de site vullen mensen vijf zaken in: waar ze wonen, waarheen ze verhuizen, hoe groot hun oude woonruimte is, hoe veel dozen er te versjouwen zijn en welke bijzonderheden er gelden. „Zoals: ik woon driehoog.”

Met deze gegevens en na eventueel een aanvullend telefoontje heeft Stadsvracht stof genoeg voor een offerte. Door hun jarenlange ervaring weten de verhuizers namelijk wat ze aan dozen kunnen verwachten als ze het vloeroppervlak weten, stelt Eillenbrecht. „Uiteindelijk kom je erachter dat iedereen eigenlijk hetzelfde heeft. Koelkast. Bank…”

Pas dan gaat er een Stadsvrachtman op pad voor een intakegesprek. Die aanpak werkt prima, zegt Eillebrecht. „Mensen vinden het fijn eerst anoniem en op een afstand te blijven, maar als ze zaken gaan doen willen ze wel een gezicht zien.”

De verhuizer geeft bij de eerste ontmoeting aanwijzingen voor inpakken en neemt pakpapier, dozen en plastic mee. „Bij het gesprek wijs ik aan welke meubels extra moeten worden ingepakt”, zegt Eillebrecht. „Ieder heeft wel vijf tot tien kostbare stukken in huis - met een financiële of emotionele waarde. Die grote spiegel, dat dressoir van oma. Daar neem ik geen enkel risico mee. Dit zijn de zaken die uiteindelijk tellen. Als je spullen meeneemt uit de tuin en er komt een barstje in een bloempot, dan is dat niet zo erg. Maar wel als er een hoekje van oma’s kast af is.”

Sinds drie jaar -toen de website de lucht inging- is de omzet van Stadsvracht verdrievoudigd. „We groeien nu jaarlijks 20, 25 procent, soms 30, zoals in 2007. Ik denk niet dat het op dit moment sneller kan.” Per jaar doet het Amsterdamse bedrijf tussen de 500 en de 700 verhuizingen. Een paar honderd daarvan draaien om losse opdrachten, zoals het thuisbezorgen van een bank die iemand in de buurt bestelde.

Het gros van de opdrachten „begint en eindigt in Amsterdam. We hebben ook klanten in Haarlem en Utrecht, maar het grootste deel, zeg 80 tot 90 procent, heeft plaats binnen een straal van 30 kilometer van de stad.”

De Amsterdamse verhuizers weten alles van de specialiteiten van een grote stad en schrikken nergens van. „Bijna iedereen woont op etages. Een verhuislift is voor ons onmisbaar. Alles is net wat moeilijker bereikbaar. Parkeren is lastig; je blokkeert vaak de weg. De straatjes zijn smal.”

Na vijftien jaar ervaring leren ze nog steeds bij. „Pas was ik in IJburg. Bleek dat er aan alle kanten om het desbetreffende huis een meter of 10 zand lag, zodat we de verhuislift niet konden neerzetten. In dit geval had het huis gelukkig brede trappen, dus konden we die gebruiken om spullen naar beneden te sjouwen. De volgende keer dat er iemand uit IJburg belt, vraag ik: Ligt er zand om je huis of is het de omgeving al bestraat?”