In de tekst staan alle burgerlijke, politieke, economische en sociale rechten opgetekend van Europese burgers en personen die in de EU verblijven. Het handvest is grotendeels gebaseerd op het Europese Verdrag van de Rechten van de Mens, dat sinds 1950 wordt erkend door de Raad van Europa.Volgens Europarlementariër Thijs Berman (PvdA) gaat het hier om een eigen handvest van de Europese Unie dat uitgebreider is dan dat van de Raad van Europa, vooral op het gebied van sociale rechten. Zo zijn onder meer het stakingsrecht, het recht op een behoorlijke sociale verzekering en het minimumloon erin opgenomen. Groot–Brittannië heeft gekozen voor een zogeheten ’opt–out’: de Britten doen niet mee. Ook voor Polen geldt een uitzondering.

Berman zei tevreden te zijn over de tekst. „De EU is een voorbeeld voor de rest van de wereld op het gebied van mensenrechten. Dit is een manier om eens te meer op het belang van mensenrechten te wijzen". Het verdrag geniet brede steun onder de Europarlementariërs. „Alleen linkse politici zullen misschien zeggen dat het verdrag niet ver genoeg gaat en extreemrechts is tegen, omdat ze een verbod op de doodstraf niet steunen".