Het materiaal vormt het eerste bewijs sinds jaren dat Bétancourt en andere gijzelaars van de FARC nog leven. „Hier leven we als de doden”, schrijft Bétancourt in de brief, die aan haar moeder is gericht. Bétancourt werd in februari 2002 ontvoerd terwijl ze campagne voerde voor de presidentsverkiezingen, waaraan ze zou meedoen. De brief telt twaalf kantjes en is gedateerd op 24 oktober. „Ik ben niet meer zo sterk als vroeger, het is heel moeilijk voor me om te blijven geloven (in een goede afloop, red.). Ik ben lichamelijk niet in orde. Mijn smaak is weg, mijn haar valt enorm uit”, schrijft Bétancourt. Ze zegt dat het moeilijk is om als enige vrouw te worden vastgehouden met een aantal mannelijke gijzelaars, van wie sommigen al tien jaar geleden werden ontvoerd.„Het leven is hier geen leven, maar treurige tijdverspilling”, schrijft ze.

Het was kennelijk de bedoeling van de rebellen de brief en de video’s aan de Venezolaanse president Hugo Chavez te geven, die kortstondig namens de Colombiaanse regering met de FARC heeft gepraat over een gevangenenruil. De regering schoof hem vorige maand als bemiddelaar aan de kant, omdat hij tegen de zin van president Alvaro Uribe rechtstreeks gesproken zou hebben met de bevelhebber van het Colombiaanse leger. De brief en de video’s moesten als bewijs dienen dat Bétancourt en andere gijzelaars nog leven. Een FARC-commandant die zich Ivan Marquez noemt, zei zaterdag in een interview met een Boliviaans persbureau dat als Uribe zich blijft gedragen zoals hij doet, het nooit tot een gevangenenruil komt. Chavez beschuldigde Uribe en de Amerikaanse regering ervan een gevangenenruil welbewust te hebben gedwarsboomd.

Bétancourts moeder, Yolanda Pulecio, sprak er haar ongenoegen over uit dat de inhoud van de brief gedeeltelijk naar buiten is gebracht.