Dat blijkt uit onderzoek door een internationaal team van wetenschappers verbonden aan dertien Europese visserijinstituten, donderdag gepubliceerd in het tijdschrift Science. Aan de studie is ook meegewerkt door het onderzoeksinstituut IMARES, een onderdeel van Wageningen Universiteit.Volgens de onderzoekers gaat het visserijbeleid tot nu toe uit van statische ijkpunten om bijvoorbeeld vangsten te quoteren. Dat zal moeten veranderen. Er dient ook rekening te worden gehouden met de gevonden evolutionaire effecten, aldus de wetenschappers.

Visserij is de belangrijkste oorzaak van sterfte onder populaties zeevis, zoals kabeljauw, schol, zalm, schelvis en tong. De mortaliteit kan tot 400 procent hoger zijn dan in natuurlijke situaties. Door visserij hebben kleine exemplaren meer overlevingskansen. Ook dieren die op jeugdiger leeftijd geslachtsrijp zijn, hebben meer kans om zich voort te planten. De vrijwel onomkeerbare veranderingen worden via overerving op een volgende generatie vissen overgedragen.

De geconstateerde evolutie voltrekt zich over periodes van enkele decennia en verloopt veel sneller dan wetenschappers eerder dachten. De gevolgen tekenen zich niet alleen af voor de populatieomvang en geleidelijk dalende veerkracht van de visbestanden, maar ook voor wisselwerking tussen soorten in het ecosysteem. Daarnaast beïnvloeden ze ook de vangstopbrengsten negatief.

Het onderzoekersteam uit negen landen pleit er voor om het visserijbeleid aan te passen aan de nieuwe bevindingen. Hoewel duurzame visserij uitgaat van opbrengsten die de vissoorten niet bedreigen, zal het beheer volgens de wetenschappers rekening moeten gaan houden met de gevonden evolutionaire effecten.