Smith riep in 1965 eenzijdig de onafhankelijkheid uit van kolonisator Groot–Brittannië. Hij wilde voorkomen dat Rhodesië, net als veel andere Afrikaanse landen in die periode, onder bestuur van de zwarte meerderheid zou komen.Na de onafhankelijkheidsverklaring volgde er een internationale boycot. Desondanks bleven de blanke leiders makkelijk in het zadel omdat het apartheidsregime in Zuid–Afrika gewoon handel met hen dreef.

In de burgeroorlog tussen het Rhodesische leger en zwarte guerrillastrijders kwamen naar schatting 30.000 mensen om het leven. Uiteindelijk bleek het blanke bewind niet langer bestand tegen de binnenlandse en internationale druk. In 1980, na onderhandelingen in Londen, werd Rhodesië officieel onafhankelijk, maar deze keer onder zwart bestuur. Het land werd omgedoopt in Zimbabwe met Robert Mugabe als premier.

Smith bleef een belangrijke rol spelen in de politiek van zijn land. Hij had tot 1987 een zetel in het parlement, een positie die hij gebruikte om op te komen voor de rechten van de blanke minderheid.

In de jaren negentig kwam hij net als andere blanken in Zimbabwe steeds meer in de verdrukking. In 2005 verliet hij Zimbabwe en week uit naar Zuid–Afrika. Tot op het laatst toonde hij zich een fel tegenstander van Mugabe, die zich in een kwart eeuw tot een ware despoot heeft ontpopt en zijn land in grote armoede heeft gestort.

Smith heeft nooit berouw getoond voor zijn handelen. „De levensstandaard, het onderwijs en de huisvesting van de zwarte bevolking in Rhodesië was beter dan waar dan ook in Afrika", zo beweerde hij.

De Zimbabwaanse regering heeft in een reactie op zijn dood laten weten dat Smith niet gemist zal worden. Hij was een hardnekkige racist die met zijn starre houding verantwoordelijk is voor talloze doden, zei onderminister van Informatie Matonga.