Nadat donderdag een bom ontplofte in lijn 4 in Tel Aviv, besloten premier Ariel Sharon en minister van Defensie Binyamin Ben-Eliezer de duimschroeven bij Arafat aan te draaien. Toen het kabinet donderdagavond in vergadering was, rolden de Israëlische tanks al in de richting van Arafats hoofdkwartier.

Sharon en Ben-Eliezer hadden dat voor de vergadering al besloten. De meeste ministers waren van mening dat de Palestijnse leider moest worden gedeporteerd. Maar de militaire inlichtingendienst waarschuwde dat in dit stadium Arafats verbanning alleen maar zal leiden tot grotere populariteit.

Het uiteindelijk doel van Israël is echter dat Arafat vertrekt. Bronnen bij het defensie-establishment houden er rekening mee dat hij zelf zal verzoeken ’Palestina’ te mogen verlaten. Zo lang hij er echter nog is, moet hij volgens Sharon en Ben-Eliezer worden geïsoleerd.

Deze isolering moet ertoe leiden dat Arafat zijn greep op de Palestijnse Autoriteit verliest, zodat anderen de leiding kunnen overnemen. Zij hebben hun buik vol van Arafat omdat hij niet zijn best doet terreuraanslagen op Israëliërs te voorkomen en omdat hij een staakt-het-vuren en hervormingen in de Palestijnse gebieden belemmert.

De regering-Sharon wil ook de arrestatie van 21 Palestijnen die ervan worden verdacht bij terrorisme betrokken te zijn. Israël zou nu niet van plan zijn over hun uitlevering te onderhandelen. Eerder dit jaar vluchtte een aantal Palestijnse terroristen naar de Geboortekerk in Bethlehem, toen het leger hen op de hielen zat. Zij mochten ten slotte naar het buitenland vertrekken.

Tot de gezochten behoren Tawrik Tirawi en Mahmoud Damra. Tirawi is hoofd van de Palestijnse algemene inlichtingendienst op de Westoever. Hij wordt ervan verdacht aanslagen te hebben beraamd op Israëliërs op de Westoever en in Jeruzalem. Hij zou ook geld en wapens aan terreurcellen hebben gegeven. Damra, die ook bekendstaat als Abu Awad, is hoofd van Arafats elitekorps Strijdmacht 17. Hij is volgens de Israëliërs betrokken bij tal van schietaanvallen op Israëlische burgers en soldaten op de Westoever.

Arafat ontkent echter dat er terroristen bij hem in zijn gebouw zitten. Hij weigert Israël een lijst te geven van wie er bij hem op het terrein zijn. Hij peinst er niet over zijn mannen aan het Israëlische leger te overhandigen. Hij hoopt dat internationale druk ertoe zal leiden dat het leger zich terugtrekt. Door Amerikaanse druk is Israël gisteren inderdaad al gestopt met de sloop van de gebouwen.

De Israëlische informatiekanalen hebben geen duidelijk bewijs geleverd dat Arafat en zijn assistenten betrokken waren bij de aanslag van donderdag in Tel Aviv, die aan zes mensen het leven kostte en waarbij 60 mensen gewond raakten. Toch richt de Israëlische strafoefening zich op de Palestijnse leider. De geestelijke leider van de Hamas in de Gazastrook, sjeik Achmed Yassin, gaat tot nu toe vrijuit.

Het leger ziet af van een omvangrijke militaire operatie in de Gazastrook. Deze zal namelijk veel slachtoffers vergen aan beide zijden. Bovendien wil Israëls belangrijkste bondgenoot, de Verenigde Staten, niet dat er een uitgebreid militair conflict plaatsvindt. Dit zal leiden tot een nog grotere Arabische afkeer van een Amerikaanse aanval op Irak.

Palestijnen echter zeggen dat Israëls plan om Arafat aan de kant te zetten tot mislukken is gedoemd. De acties van het leger in het Mukata-hoofdkwartier leiden er volgens hen juist toe dat de populariteit van de Palestijnse voorman razendsnel stijgt. De demonstraties zijn daar volgens hen het bewijs van. Deze zijn volgens hen spontaan uitgebroken en niet omdat de Palestijnen er via de radio en televisie toe werden opgeroepen.

De kritiek die er de laatste tijd op Arafat was, is verstomd: niemand praat op het ogenblik over een wapenstilstand, hervormingen of nieuwe verkiezingen. In Gaza zou de actie van het leger al tot een verbroedering geleid hebben tussen de Hamas en de Fatah. De grootste partij in de Palestijnse gebieden en de islamitische terreurbeweging waren het oneens over een staakt-het-vuren.

Arafat arriveerde in Gaza op 1 juli 1994, om leiding te geven aan de Palestijnse Autoriteit. In het kader van het vredesproces trok Israël zich terug uit grote en kleine Palestijnse bevolkingscentra. De bedoeling was dat Arafats Palestijnse Autoriteit zou optreden tegen de terreurnetwerken in de Palestijnse gebieden. Na het uitbreken van de zogeheten al-Aqsa-intifada twee jaar geleden werd de terroristen vrijwel niets meer in de weg gelegd.

Eerder dit jaar startte het leger twee operaties met het doel een einde te maken aan de terreuraanslagen. De huidige operatie heet ”Mukata 2” of ”Een kwestie van tijd”. Wat Sharon betreft is de maat vol. Maar Arafat is niet van plan op zijn knieën te vallen.