Onder de mensen zijn, is wat hem in leven houdt, zegt Perillo. „Ik bid en dan ga ik naar mijn werk. Ik ga iedere dag.”Het begrip pensioenleeftijd verliest voor een groeiend aantal Amerikanen zijn betekenis. Ze blijven steeds langer werken nadat ze die leeftijd hebben bereikt, sommigen zelfs nog jarenlang. Sommigen doet dat omdat ze het leuk vinden, anderen doen het uit bittere noodzaak.

Zo’n 6,4 procent van de Amerikanen ouder dan 75 jaar -dat is ruim een miljoen ouderen- werkte vorig jaar voor de kost of voor de lol. Tien jaar geleden bedroeg dat percentage nog 4,7, ofwel 634.000 ouderen. Het percentage werkende 80-plussers steeg de afgelopen tien jaar van 2,7 naar 3,4, van 188.000 naar 318.000.

Zelfs de werkende 90-plusser is in de VS geen unicum. In Maryland werkt de 97-jarige Grace Wiles zo’n 25 uur per week als schoenmaker. In Nebraska is de 98-jarige Sally Gordon werkzaam als assistent-zaalwacht in het parlement. Het kan nog krasser: bijenhouder Waldo McBurney werd met zijn 104 jaar onlangs uitgeroepen tot oudste werknemer van de VS.

„Voor het eerst in de geschiedenis zijn vier generaties tegelijkertijd aan het werk”, zegt Melanie Holmes, vicevoorzitter van de afdeling bedrijfszaken bij uitzendbureau Manpower. Nu de eerste golf babyboomers de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, moedigt Manpower bedrijven aan na te denken over manieren om oudere werknemers in dienst te houden en te nemen, bijvoorbeeld door flexibele werktijden te hanteren. Dat verruimt de keuze voor de werkgevers, die in een kleiner wordende personeelsvijver moeten vissen.

Volgens Holmes onderscheiden oudere werknemers zich positief door hun ervaring en hun vaak sterk ontwikkelde arbeidsethos. Wel kan hun stijl van werken verschillen van die van jonger personeel. Zo gaan directe contacten van mens tot mens hun vaak beter af dan elektronische communicatie en houden ze zich strikter aan de bedrijfsregels, aldus Manpower.

Veel bedrijven staan niet te springen om ouderen in dienst te nemen. Een kwart van de werkgevers neemt liever geen oudere werknemers aan vanwege de hoge eisen die zij zouden stellen aan hun salaris en positie, blijkt uit een vorig jaar door Manpower gehouden enquête. En 21 procent van de werkgevers schrikt terug voor de veronderstelde hoge kosten wegens ziekteverzuim.

Toch groeit sinds een jaar of tien het aantal arbeidzame 55-plussers in de VS, na decennia van terugloop in die leeftijdscategorie. De trend is sinds de millenniumwisseling in een stroomversnelling geraakt. Dat is volgens experts toe te schrijven aan verschillende factoren, waaronder de toegenomen levensverwachting en de invoering van een wet, in 2000, die 65- tot 69-jarigen de mogelijkheid geeft onbeperkt bij te verdienen, zonder gevolgen voor hun oudedagsvoorziening. Een andere mogelijke oorzaak is dat de pensioengerechtigde leeftijd is verhoogd naar 67 jaar en dat de afgelopen jaren is gesnoeid in uitkeringen en ziektekostenvoorzieningen voor ouderen.

Het aantal oudere werknemers in de VS zal blijven groeien, omdat Amerikanen langer leven en steeds vaker niet kunnen rondkomen van de staatspensioenen en het pensioen dat ze in de loop van hun werkzame leven opbouwen, zegt Alicia Munnell, directeur van het centrum voor pensioenonderzoek aan de particuliere universiteit Boston College. „Ik maak me vooral zorgen dat ze op een gegeven moment wel zullen moeten blijven werken”, zegt zij.

Dat geldt in elk geval voor de 95-jarige Irene Olsen. Ze werkt twintig uur per week in een seniorencentrum in Milford in Connecticut, omdat ze de toegenomen heffingen en stijgende gas- en elektrarekeningen anders niet kan betalen. En omdat ze niet uit haar huis weg wil, zegt ze. „Ze hebben de waarde van mijn huis verdubbeld, waardoor ik twee keer zo veel belasting betaal”, zegt Olsen, die vroeger een hoedenzaak had en nu de reisafdeling van het seniorencentrum bestuurt. „Daarom werk ik. Ik kan niet van mijn pensioen leven en ook nog een huis bezitten.”

Olsens echtgenoot overleed twintig jaar geleden. Ze rijdt met de auto naar haar werk, maar is bang dat ze straks misschien haar rijbewijs moet inleveren vanwege haar gevorderde leeftijd, mocht ze bij een ongeval betrokken raken. Het werk vindt ze niet vervelend en ze gaat vaak mee op de tripjes die ze zelf organiseert. „Ik vind het wel normaal. Ik werk al mijn hele leven”, zegt Olsen. Ze valt in het seniorencentrum ook niet uit de toon. De dansleraar is 90 en de 95-jarige Art White dirigeert de fanfare en coördineert de bowlingcompetitie.

Volgens Mary Steinmetz, de programmacoördinator van het centrum, behoren de hoogbejaarde werknemers tot een generatie die nog gelooft in hard werken. Ook willen ze graag onafhankelijk blijven, zegt zij, vooral White, die ingenieur is. Ze omschrijft hem als een echte Yankee. „Laatst stond hij op een stoel in zijn kantoor een lamp te repareren. Hij begrijpt niet dat we dingen nieuw kopen als de oude kunnen worden gemaakt.”

Sally Gordon, de eerder genoemde assistent-zaalwacht in het parlement van Nebraska, werkt omdat ze het leuk vindt om onder de mensen te zijn. Maar ook omdat ze de rekeningen moet betalen. „In mijn huis moet veel gebeuren. Alles is duur. Medicijnen zijn onbetaalbaar. Ik wil niet afhankelijk zijn van een ander”, zegt ze.

Perillo, die al sinds 1978 als zaalwacht werkt bij de rechtbank, heeft het al tien jaar over met pensioen gaan. „Ik denk niet dat het er ooit van komt”, zegt zijn collega Victor Corley.